Als tranen een trap konden bouwen,
En herinneringen een brug,
Dan klom ik hoog in de hemel,
En dan haalde ik je terug.
Tot mijn immens verdriet moet ik mededelen
dat mijn allerliefst meidje Ladie-Jane toch nog totaal
onverwacht is overleden...
Ze kreeg n.l.voor 2 weken terug een enorm dik buikje
en zat in haar stoeltje mij steeds maar aan te kijken.
Ze wilde me wat vertellen, maar wat...
Afijn ik vertrouwde het niet, ondanks dat ze nog steeds
blij was, rennen en spelen en zoals altijd enorm genoot van het buikje
kriebelen.
Afgelopen woensdag naar de dierenarts en op de foto bleek
dat er een enorme tumor zat , nog niet echt duidelijk, maar, het leek op de
milt te zitten.
Vrijdag naar de dierenarts voor een echo, en idd. het leek
bij de milt te zitten, zo te zien geen uitzaaiingen dus kwam ze in aanmerking
voor een operatie.
Ik door het dolle heen, want ze had immers een 2e kans!!!
De dierenarts wees me nog wel op het feit dat er zich
tijdens of na de operatie complicaties zouden kunnen voordoen, dus juich
niet te vroeg!!.
Hoe waar waren zijn woorden....
Ik werd nl.om 14.00 uur
gebeld , ik heb slecht nieuws, wat bleek, ze had een zeer grote kwaadaardige
tumor in haar alvleesklier en je moet nu maar snel komen want ze gaat dit
niet redden....
Helaas, bij aankomst was ze al overleden...
Kan ik dit bevatten, nee natuurlijk niet , zag dit totaal
niet aankomen, daar ze immers voordien niet ziek was.Hoe kon ik ook weten
dat er in haar lieve zachte buikje, zovaak gekriebeld, inmiddels een
geniepige sluipmoordenaar was geslopen en zijn werk goed heeft gedaan in die
zin, mijn allerliefste schat het leven heeft ontnomen...
Ik troost me met de gedachte dat ze in ieder geval geen pijn
heeft gehad en een prachtig leven mocht hebben, maar toch.... mijn hart huilt .
Lieve Ladie-Jane, mijn kleine schat, mijn grote boef,
je bent nu weer bij je vriendinnetje Marie-Sol.
Ik dank je voor je onvoorwaardelijke liefde, al je kusjes en
geluk die je me gaf.
De laatste foto heb ik afgelopen woensdag nog gemaakt, mijn meidje in haar geliefde stoeltje, het stoeltje die nu voor altijd leeg blijft...de 1e in betere tijden mee op vakantie op de Veluwe....
Rust zacht mijn meidje.
Jody, Maggie-Mae en je mammie Tieske.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten