In memoriam Mila ( ACE Workina)

Onze lieve, dappere Mila ( ACE Workina) is vorige week overleden.

We hebben haar van Schiphol gehaald in 2014. ( volgens mij zat ze in Algeciras) Het was een vreselijk bang hondje dat lange tijd in de campo heeft geleefd en door zigeuners en andere anti-hondengriezels heel slecht behandeld is. Ze had puppie(s) en via hun kon zij gevangen worden, dit stond in de beschrijving.

 

Och, ze was werkelijk zooooo bang, we hebben haar met kennel en al mee naar huis genomen, daar geprobeerd haar voorzichtig aan het tuigje dat ze om had uit te laten maar in een paar tellen had ze het eerste riempje al doorgebeten.

We hebben haar gauw mee naar binnen genomen. Gelukkig had ik aan mijn huis een flinke kattenren ( voor mijn 2 blinde Italiaanse katten) daar kon ze de eerste weken vrij naar buiten gaan en doen wat ze moest. Na die tijd konden we dan haar een tuigje omdoen en liep ze mee aan de riem.

Ze was echt bang, we mochten haar liever niet eens aankijken... eten vond ze wel heel lekker en hondje Catootje ( ACE Tory) dat 3 maanden eerder bij ons was gekomen, heeft haar veel geleerd; ze zag dat zij op de bank zat en rondhuppelde in huis, dat deed ze na, ook de koekjes snapte ze al gauw, hihi.

 

Afijn, ze is zo vreselijk goed vooruitgegaan, en de laatste jaren hier in Frankrijk heeft ze ook nog genoten. Lekker los ronddolen hier op het terrein, de laatste tijd moest ze wel aan de riem mee want ze was bijna helemaal blind en doof, maar ze heeft tot de laatste dag best nog flinke tippels gemaakt en ze was nog altijd vrolijk.

 

Vorige week woensdag ademde ze erg snel maar leek niet krampachtig benauwd, maar we zagen wel dat ze op haar eindje liep. Donderdag heeft ze nog lekker gegeten, niet meer gewandeld maar wel haar plasje gedaan.

's Avonds heb ik haar extra verwend met eten en ook haar koekje daarna heeft ze nog opgepeuzeld en daarna ging ze liggen en zag je haar wegglijden... 

We hebben natuurlijk groot verdriet maar we zijn  zo blij dat het zo gegaan is; ze heeft het zelf gedaan, we hoefden dus niet de beslissing te nemen en dan de stress van die dierenarts in huis op het laatst... ze heeft volgens mij geen pijn gehad, tot het laatst aan toe was ze goed. Nooit ziek geweest... 

Toen we haar kregen werd ze 8 jaar geschat dus zal ze een jaar of 18 zijn geworden... en dat met zo'n slechte start...

 

We missen haar en janken nog geregeld maar kunnen er vrede mee hebben.