Zijn baasjes stonden er wat onwennig bij terwijl Kraken hen nog met alle vertrouwen en alle gerustheid aankeek, niet wetend wat er te gebeuren stond. Ze hadden geen tijd meer, hun levensverwachtingen waren veranderd, en ze konden hem niet langer in huis houden. Ze hadden hem tijdens covid als kleine, moederloze pup opgevangen en gehouden tot op de dag van vandaag. Ze hadden hem met heel veel liefde de fles gegeven, en waren vol lof over hem: Hij was de liefste, de gekste, de braafste, alles… Maar hij moest wel weg.
En zo kwam Kraken bij ons binnen. Van flessenpup en echte huishond verbannen naar een kil hok omringd door lotgenoten. Hij heeft er het zeer moeilijk mee… Het is een zware tijd voor deze lieverd die dit zeker nooit had durven denken en nog elke dag wacht op dat baasje dat hem ooit heeft gered maar nu niet meer naar hem omkijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten