Hoi, Vigo hier, jullie kennen mij als Apolo. Na 3 jaar wou ik jullie toch eens een update geven over hoe het met mij gaat. Ik ben eind december 2020 geadopteerd, het beste kerstcadeautje ooit! Na de lange trip van Spanje sprong ik zo bij mijn baasjes in de auto, eenmaal thuis was ik wel een beetje op mijn ongemak, maar ik voelde mij wel direct thuis bij mijn baasjes.
De katten in huis vonden mij maar raar in het begin, maar na een tijdje zijn wij dikke vriendjes geworden. Ik sliep nogal veel de eerste maanden en had niet zoveel energie en eetlust, zo kwamen we er uiteindelijk achter dat ik Leishmania heb. Dat was me toch een minder leuk avontuur. Ik kreeg door de medicatie steentjes in mijn blaas waardoor ik niet meer kon plassen, 2 keer op 3 maanden tijd, man man die dierenarts bezoekjes vond ik helemaal niet fijn.
Nu hebben ze ervoor gezorgd dat ik plas zoals een meisje zodat het niet zo snel nog eens kan gebeuren, raar hé. Ondertussen is de Leishmania vrij goed onder controle en heb ik veel meer energie, rennen dat ik nu kan, ze kunnen mij helemaal niet meer volgen!
Mijn baasjes zeggen ook altijd dat ik een echte Spanjaard ben, ik probeer altijd een plekje in de zon of voor de kachel te bemachtigen, lekker warm. Sinds een jaartje heb ik er ook een honden vriendje bij, Otis heet hij, nu kan ik samen met hem rennen.
Ik word al erg grijs, ik ben ook al bijna 7 jaar maar ik hoop nog heel wat jaartjes bij mijn baasjes te blijven en zij hebben nog liever dat ik heel hun leven bij hun blijf. Volgens mijn baasjes ben ik de beste eerste hond die je je maar kan wensen en snappen ze niet hoe ik zolang in het asiel heb gezeten, zij vinden mij de beste keuze die ze ooit hebben gemaakt. Dankjewel SHIN, voor alle goede zorgen voor mij en alle andere honden en katten in het asiel, jullie doen geweldig werk!
Pootje, Vigo 🧡
Geen opmerkingen:
Een reactie posten