Dagboek van Fabienne - Dodenstations veranderen van dag tot dag.

In de verschillende landen waar we mee samen werken vragen veel mensen zich vaak af wat een dodenstation eigenlijk is. Wel, het is een instantie die volledig ondersteund en gefinancierd wordt door de overheid, en waar dieren worden opgevangen. Normaal hebben ze hier 10 dagen de tijd om opgehaald te worden door hun baasje, na deze termijn worden zij eigendom van het dodingstation, en komen zij ter adoptie, of hebben ze wettelijk gezien het recht om hen in te slapen, te doden.

Wij spreken hier over honden, katten, paarden, varkens, konijnen, wat er ook op straat gevonden wordt of wordt afgestaan. Je kan er gewoon je dier binnen brengen en zij handelen de rest af. Ze bestaan al jaar en dag, en werden in het leven geroepen omdat er zoveel zwerfdieren waren, overal. Om de toeristen hun vakantie niet te bederven met gekwetste, zieke, uitgemergelde honden en katten, werden de dodenstations de oplossing.

Duizenden viervoeters werden hier al omgebracht, ontelbare lieve, goede en brave zielen vonden hier de dood en tot op heden is een dodenstation een gevestigde waarde in de meeste steden. Door de opkomst van social media en internet, werd echter steeds duidelijker dat het allemaal niet erg netjes verliep en kwamen meer en meer mensen in opstand tegen deze trieste en onverbiddelijke installaties.

Sinds enige tijd is er nu een nieuwe regel dat ze niet “standaard” meer mogen inslapen na 10 dagen maar hen de kans moeten geven om een (nieuw) baasje voor hen te vinden. Deze regel, die “sacrificio cero” noemt, zorgt er helaas ook voor dat er onmetelijk veel dieren worden opgesloten in kleine kooien, waar ze vaak met (te) veel samen zitten, omdat het aantal gedumpte dieren geen grenzen kent. Vaak vinden er gevechten plaats, waarbij gewonden vallen, of in het slechtste geval, doden. Je kan dit echter niet langer vermijden, gezien de grote aantallen die worden afgestaan, geen mens kan dat nog volgen. In de dodenstations blijven ze nu misschien langer leven, maar als er geen plek meer is, wordt er ingeslapen, het kan gewoon niet anders.

De nieuwe welzijnswet brengt geen verbetering, integendeel. Jachthonden blijven voorwerpen, aan huisdieren worden dusdanige regeltjes opgelegd dat het te belachelijk is voor woorden. Geadopteerde dieren moeten verplicht gesteriliseerd worden, maar dit beïnvloed ook weer het aantal adopties, waardoor het vaak door de vingers gezien wordt, en net dit aspect van dierenwelzijn is juist zo belangrijk!

Het is zo jammer dat wij, rescue organisaties, niet gehoord worden… Er is nog veel werk; nog veel om te bereiken en voor te strijden!