Nog geen jaar bij ons, maar een leven lang herinneringen. Onze lieve Holi. Maart 2023 mochten wij haar ophalen. Zo kwetsbaar als zij was door haar verlamming, zo stoer was zij ook! Eerst sliep Holi in een box, lekker veilig dacht ik. Maar holi vond het maar te betuttelend en wilde graag op ontdekking. Zo kroop zij liever in de bench van de andere bully als het even kon. Wel als het leeg was, want Holi wilde alle ruimte hebben! Holi kreeg dus haar eigen bench, versierd met lichtjes en hartjes. Holi vond alles best.
Holi had haar karretje staan, daar rolde ze wel eens mee als we naar buiten gingen, maar nog liever zat Holi lekker in de wagen. Thuis vond Holi het prettig om over de vloeren te glijden. Vliegensvlug ging zij van links naar rechts. Batman noemden de kinderen en ik haar. Zo zwart als de nacht. Als je Holi even kwijt was hoefde je enkel te knisperen met een papiertje en dan kwam ze aanvliegen.
In de korte tijd dat ze hier was, kwam Holi tot bloei. Zo reageerde ze op den duur goed op haar naam. Ze speelde met andere honden en was dol op de kinderen. Als de jongste thuis het op een huilen zette kwam Holi aangevlogen en zette zich schrap, om vervolgens mee te gaan loeien. Als wij dan allemaal moesten lachen keel Holi ietwat verbaasd om zich heen. Het was oprecht een schat van een hond en huisgenootje. Vol humor, en gesnurk. Holi kon erg hard snurken, ik lach er stiekem nog om. Een zorgenkindje uiteraard, maar dit viel in het niet. Zij was het meer dan waard.
Helaas ging Holi plots snel achteruit. Zij kreeg spierspasmen en absences tot er uiteindelijk geen contact meer met Holi te maken was. Haar hartje klopte nog door maar Holi was er niet meer. Er zat iets in haar hoofdje, een tumor waarschijnlijk.
Wat een gemis. Wat een verdriet. Maar dankbaar voor haar aanwezigheid en haar bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten