Lieve Cindy, ons meisje, ons omaatje, onze plus dochter wat een
leegte
. We wisten dat het er ooit van
zou komen om afscheid te nemen maar toch, het doet verdomd pijn, heel veel
pijn!
12 jaar geleden werd je geadopteerd door mijn ouders. Dat was
ook onze eerste kennismaking met SHIN. Van dag 1 was je een eenheid met pa.
Waar pa was, was jij. Als achterburen zagen we elkaar wel iedere dag. Je bleef
ook wel eens spelen, of we gingen wandelen maar daarna altijd weer terug naar
huis want pa kon je niet te lang missen. Toen pa alleen overbleef, was jij
degene die over hem waakte, zo trouw! Het was hartverscheurend toen pa naar het
ziekenhuis moest en daarna naar het rusthuis. Jou niet meer bij hem hebben was
heel zwaar. De ongeschreven regel was dat, mochten mijn ouders niet meer voor
je kunnen zorgen, je naar ons kwam. En zo geschiedde. Iedere wandeling gingen
we even bij pa zijn raam kijken, of op bezoek. Pa wist dat het goed zat maar
wat miste hij jou. Na zijn overlijden liep je nog lang automatisch naar de
ingang van het rusthuis of keek je op als je een man met rollator zag lopen .
Je bent nog een aantal keren mee op vakantie geweest, je vond
het goed, zolang je maar bij ons was.
Al jaren had je al wat last van kwaaltjes maar dan kwam je er
toch weer bovenop. De laatste tijd ging het minder en minder..... . Ze zeggen
toch houden van is ook loslaten..... .
Lieve Cindy, je zat direct in ons hart en zal daar ook altijd
blijven
.
We love you 
Jos, Heidi en Joppe
Bedankt SHIN voor Cindy (Indice) op te vangen en haar aan ons
toe te vertrouwen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten