In Memoriam Sofi

“Lieve Sofi

Vandaag hebben we afscheid van jou genomen. We weten de dag nog zo goed dat we je van Schiphol ophaalde 12/8//2014. Een vrolijk ongecompliceerd Spaans hondje dat naar elke kindje kwispelde (enkele andere adoptanten waren best jaloers op ons met dat leuke hondje).

Wat was Santo verrast toen we aan hem lieten zien in de paarden weide.

Ook met onze hond Quibus werd je al snel vriendjes maar ook met de katten en kippen, voor alles en iedereen was je lief en vrolijk.

Door jou is het herstel van baasje na zijn hartinfarct zo goed en snel verlopen, vier pootjes op één buik… een vriendschap daar kwam niemand meer tussen!

We verhuisden een aantal keer, zelfs naar Griekenland en daar voelde jij je ook meteen thuis. Hop op het muurtje en in de zon! Daarna hier naar Brielle, iedere hondenbezitter en buren wisten/weten je naam, bij iedereen geliefd! 

Je ontpopte als een echte ‘zeehond’, als je mee mocht met de zeilboot, heerlijk genoot je van de wind over je snuit.

5,5 maand geleden werd je erg ziek en bleek je een kwaadaardig milt-tumor te hebben, Hemangiosarcoom genaamd, een kwaadaardig bloedvat kanker.

Je knapte zo goed op na je operatie en het leek of we een heel nieuw hondje hadden. Je was zo vrolijk en ondeugend. We verwende je nog meer dan anders;

Je mocht ineens op de bank en bed en kreeg elke dag lekker vlees door je droog voer. 

En jij mocht s’avonds de avond ronde bepalen… op miraculeuze wijze kwamen we erg vaak bij de ijsboer uit!!

We wisten dat de tumoren terug zouden komen maar hoopte omdat het zo goed met je ging, dat ze het bij het foute eind zouden hebben.

Elke avond voor het slapen vroeg ik je; blijf je nog een poosje bij ons?! 1,5 week geleden je een soort van vervelend kuchje. Bij de dierenarts bleek je opgezette klieren in je hals te hebben en ook wat koorts. We kregen antibiotica voor een week maar deze hielpen niet echt. Ik merkte wel dat je meer begon te hijgen, en soms trilde je over je lijfje.

Gisteren werd je slomer en meer te hijgen en trillen. Je wilde niet ver lopen en sliep heel veel. Vanmorgen kon je niet meer van het bed en de trap. Je keek ons aan met oogjes van, ik ben zo moe…

Toch heb je nog wat gedronken en uiteindelijk gegeten en zelf een snel plasje buiten gedaan, maar we zagen dat je het erg benauwd had.

Onze buurvrouw en ook beetje jou vriendin, want van haar kreeg je altijd wat lekkers is dierenarts en is bij jou komen kijken. 

Je tandvlees was zo wit en ze zag dat je het zwaar had. Het was goed zo, je hoefde niet meer te gaan lijden… 

Thuis, vertrouwd in je eigen mand met de katten erbij, wij jou strelend en toe pratend dat je het meest fantastische honden meisje was, mocht je je eindeloze slaap in….

Dank je wel liefste Sofi voor alle liefde en steun die je ons al die jaren hebt gegeven, of we nu vrolijk, chagrijnig of verdrietig waren, je wist ons altijd op te beuren.

Onuitwisbaar in ons hart, en hopelijk ooit tot ziens als wij de oversteek naar de overkant maken!”