Dagboek van Fabienne - Ook een hond met een rugzakje verdient een eerlijke kans!

Je hoort zoveel zeggen over honden met een rugzakje, en ja velen hebben dat. Net als elk mens maakt elk dier van puppy af aan heel wat mee, of net niet en gaat dan een zorgeloos leven tegemoet. De mensen die maar adopteren, kopen, in huis halen zijn echter altijd de boosdoener als het om het leven van een dier gaat, dat is nu eenmaal zo.

De meesten van onze hondjes, laat maar zeggen 95 %, heeft ooit een thuissituatie gekend. Hier in Spanje krijgen veel kinderen op 6 januari, Driekoningen, een puppy als geschenk. Het is een trieste traditie die al generaties aanhoudt. Deze pupjes komen in handen van kinderen terecht en tijdens de Kerstvakantie wordt er met hen gespeeld en gesleurd, het is het geschenk van het jaar. Vele buren, kennissen, familie hebben altijd wel een hondje dat weer eens een nestje heeft gehad en dat zijn dan de geschenkartikelen voor die dag.

Na een week, maand, of meerdere maanden, wanneer het pupje tandjes begint te krijgen en onzindelijk is, moeten ze echter plaats maken voor een ander speeltje en worden ze massaal gedumpt. Of aan vrienden, of aan een dodenstation of aan opa's “campo” waar ze doorheen de week aan hun lot worden overgelaten en een eenzaam en vergeten leven leiden. Opa gaat er enkel de weekenden heen en geeft dan eten voor een week lang.

Vele mensen kopen bij de broodfok, omdat ze per se een rashond van een bepaald type willen. Nu is de nieuwste rage bijvoorbeeld de “Teckel”, en dat zijn mooie hondjes, maar als die geen opvoeding krijgen zijn het ware varkentjes in huis en veel erger, dus komen er nu overal Teckeltjes binnen. Door de jaren heen is de modehond van de tijd, en dat varieert om de zoveel jaren, ook een dumphond, want mensen kopen een ras dat mode is zonder te weten waar ze aan beginnen.

Hier in Spanje worden nog heel wat dieren serieus mishandeld en ook die honden komen bij ons terecht. Wij evalueren hen en maken altijd een profiel van elke nieuwe bewoner om een zo duidelijk mogelijk beeld weer te geven van wie we in huis hebben. We gaan altijd op zoek naar hun verleden, wat niet altijd eenvoudig is, maar we doen het wel, omdat dat net zo belangrijk is voor hun toekomst. Een refugio situatie is echter geen thuis situatie, en hoe goed we ook trachten weer te geven wie en hoe wij de hond of kat ervaren, een thuissituatie is altijd nieuw en vraagt tijd om zich aan te passen, tijd om te wennen en als je dat niet wil of kan opbrengen, neem dan gewoon geen hond of kat in huis. Waar je je viervoeter ook van haalt, opvoeding en aanpassing is altijd een topprioriteit!

Het spijtige is dat mensen vaak wel ja knikken voor adoptie en met alles instemmen, wat je ook probeert duidelijk te maken, maar eens de hond er is totaal geen geduld hebben en direct - zonder schroom - over gaan tot afstand van de hond. Het is soms echt om te huilen van ellende hoe mensen reageren, ze kunnen er niet snel genoeg van verlost zijn. Wij als organisatie hebben gelukkig veel vrijwilligers die er alles aan doen om de arme hond die weer in de koude staat, veilig op te vangen of in het slechtste geval weer op te vangen in Spanje.

Er zijn gelukkig ook andere adoptanten die er écht voor gaan, en écht geduldig en met liefde hun nieuwe metgezel een kans geven, tijd geven. En dat resultaat is dan net zo hartverwarmend en onvoorwaardelijk! We hebben zoveel goede adoptanten die inzet en liefde steken in een kansloze nieuweling, die een rugzakje heeft maar er aan werken en zo hun band uitbouwen tot de beste, levenslange en succesvolle vriendschappen!!

Er is altijd hoop, en er kan altijd aan gewerkt worden. Niet elke hond heeft een grote rugzak, integendeel, maar de nieuwe huisgenoot tijd gunnen, en van beide kanten meewerken, dan komt het altijd goed! Geduld en je woord houden is een schone zaak!

Laat ons één voorbeeld geven: Brammeke, een Bulldogje dat een rugzakje had maar waar we pas later achter kwamen. Zijn baasje zagen het eerst niet meer zitten, en stonden voor een dilemma: of afstaan of de kans wagen, en ze kozen voor het laatste. Ze deden er alles aan, en dankzij veel geduld en liefde kunnen ze vandaag zeggen dat ze de liefste hond ter wereld hebben. De aanhouder wint, maar krijgt ook een onvoorwaardelijk dankbare hond in de plaats!