Een 2-tal weken geleden kon ik nog fier melden dat Hira 17 geworden was, vandaag moet ik echter laten weten dat ik haar – met ontzettend veel pijn in het hart - heb moeten laten inslapen. Ze had zware artrose en nam al een paar jaar medicatie, die de laatste weken steeds moest opgedreven worden. Vandaag was de pijn niet meer onder controle en bleef ze onophoudelijk klagend blaffen als wou ze zeggen: zie je dan niet dat ik pijn heb.
Deze namiddag is de dierenarts gekomen en is ze vredig ingeslapen…
Ze lag altijd aan het hek, tegen de straat, wachtend tot er weer iemand
kwam met een koekje of ander lekkers. Het halve dorp kende Hira en stopte om
haar even te aaien. Al die jaren, ik wil niet weten hoeveel kilo’s koekjes ze
opgegeten heeft… 😊. Velen zullen haar missen.
Hira is 10 jaar bij mij geweest, na een ellendige periode bij haar vroegere
Spaanse eigenaars, die haar hebben mishandeld, haar oortjes en staartje
afgesneden en wie weet wat nog meer.
Van een bange hond is ze hier uitgegroeid tot een statige, zachte dame,
waar iedereen dol op was, en ik nog het meest.
Lieve, lieve Hira, mijn Hira-Pira, mijn zoetepoet, mijn lieve zwarte beer….
dankjewel voor al je vriendschap, je warmte, je trouwe aanwezigheid. Ik zal je
zo hard missen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten