Dagboek van Fabienne - Overal gaan de alarmknoppen af!

Overal zie je alarmknopjes aan gaan, alle asielen, en ik spreek niet alleen voor mezelf, maar alle asielen zitten vol, en iedereen keert - als normaal, maar toch spijtig - voor eigen deur. Geen hulp onderling noch begrip voor elkaar, je hebt echt het gevoel dat ze je als een concurrent beschouwen terwijl we allemaal levens redden. Weggegooide levens voor wie dit vreselijk moet zijn. Geen mens, noch dier wordt geboren om te lijden, mishandeld of gedumpt te worden. 

Daarom is het ook zo zwaar voor elke rescue persoon om te zien hoe de dodenstations hier uitpuilen van weggegooide levens. En we willen allemaal helpen, maar hen opnemen betekent ook opdraaien voor elke verantwoordelijkheid en dat kost nu eenmaal veel geld. Daar staan mensen niet graag bij stil, want voor hen is het doel: hen dumpen, en er zo snel mogelijk van af zijn, hun probleem is opgelost.

Wij proberen hier verandering in te brengen door elke dag, jaren aan een stuk, te steriliseren en te castreren, scholen uit te nodigen en jonge mensen bewust te maken van het probleem hier in Spanje. We proberen mensen bewust te maken van het feit dat een dier een leven is, een persoonlijkheid, een gewaardeerd lid van de familie, dat net als een kind opvoeding nodig heeft en zorg, en niet voor even maar voor altijd, zolang ze leven. De voordrachten die je geeft gaan er bij sommigen in, anderen lachen je uit en gaan weer het leven in als voorheen,zij negeren het gewoon want het interesseert hun niets. De vakantie, hun vrijheid, maar wat nu met de hond of met de kat? We houden ons hart vast, want we zitten al over- en overvol. We weten dat er massaal wordt ingeslapen want ze kunnen nu al niet opvolgen wat er wordt gedumpt. 

Hier een filmpje van onze katjes die we gered hebben uit een dodenstation. Je ziet hen in het dodenstation en daarna bij ons. We zijn halfweg, nu nog een baasje vinden en onze missie is voltooid. Deel en spreid het woord, ze verdienen het zo!