Dobby (Ace Fiocco)

Ik schrijf vandaag een stukje over mijn prachtige,lieve,grote, sneeuwwitte adoptie hond Dobby. Ik heb Dobby nu sinds april 2022 en zij deed het eigenlijk vanaf het begin al super goed, Dobby is lief, speels en sociaal naar mens en dier.

Wel vielen een paar dingen in de eerste weken gelijk op, zij had rare plekken op haar oren en lippen. Na 2 of 3 weken heb ik haar meegenomen naar de kliniek om toch opnieuw haar bloed te laten onderzoeken, uit dit bloedonderzoek bleek dat zij leishmania heeft. Gelukkig zijn we er op tijd bij en we hebben gelijk haar bloed geheel laten checken en hierbij was te zien dat zij nog volledig gezond is en als we nu starten met medicatie dat de leishmania onderdrukt kan worden en wie weet nooit meer zal opspelen. Het gaat om een half jaar van medicatie en haar hele leven in de gaten houden of ze geen symptomen krijgt.

Vervolgens weer een paar weken verder deden we al veel meer met Dobby. Zij kan al makkelijk los lopen wat zij ook echt nodig heeft omdat Dobby echt een hond blijkt te zijn die wilt rennen, rennen en nog eens rennen. Fietsen probeerde ik met haar te doen wat ze erg goed deed en zij gaat 2x in de week mee met een uitlaatservice. Nu na een maand of 2 durfde wij het aan haar met de groep mee te laten dit houdt in dat zij een uur meegaat met zo´n 10 andere hond, ontzettend leuk dus. Maar na een tijdje ging zij steeds mank lopen als ze mee was geweest met de service. Dit hebben wij steeds met rust proberen op te lossen omdat we het idee hadden dat het misschien kwa activiteit te veel was, ze miste nog zoveel spieren en zij is zo onwijs druk en rent zo ontzettend hard.. Maar het kwam maar weer terug, dus weer naar de kliniek. Rontgenfoto´s laten maken, en toen was het al snel duidelijk wat er aan de hand was. Heupdysplasie, paniek. Gelukkig viel ook dit heel erg mee en was operatie niet nodig. Wel is het nodig dat zij een bodybuilder wordt en blijft zodat haar spieren de klappen zullen opvangen voor haar heupen

Wij zijn hydrotherapie gaan doen en op rust, zij mocht voorlopig niet meer los en wild spelen met andere honden. Dit hebben we zo'n 4 tot 6 weken gedaan wat ontzettend lastig was. Maar nu wordt het harde werk beloond, ik ben weer aan het fietsen en zij kan weer dolblij mee met de uitlaatservice waar ze echt ontzettend gelukkig van wordt.

Als laatste Dobby is doof, dit wist ik dan weer wel toen ik haar naar Nederland haalde. Dit brengt zeker de nodige uitdagingen met zich mee. Dobby is onwijs oplettend en een relaxte hond van zichzelf, ze schrikt niet snel en ze is nu al zo op mij gericht dat opvoeden/trainen eigenlijk echt heel goed gaat. Laat het wel duidelijk zijn dat het compleet anders omgaan is met je hond dan als deze wel horen. Omdat het voor mij voor het eerst is zijn wij toch aan een cursus gehoorzaamheid begonnen met mensen die echt ervaring hebben met dove honden. Ook dit gaat echt ontzettend goed en ze vindt echt alles zo onwijs leuk.

We zijn nu ongeveer een half jaar verder en we hebben alweer zoveel meegemaakt samen en het gaat vanaf nu alleen maar beter en beter en ik kan niet wachten om te zien wat de toekomst gaat brengen met mijn prachtige Dobby.