Ongeveer 11 jaar geleden begon ons Spaanse avontuur. Sepke, toen al bij een opvanggezin in Nederland, kwam eerst. Een weekje later mochten we Siebe op de luchthaven van Zaventem ophalen. Elk hadden ze een rugzakje. Sepke was een straathondje en Siebe, de Podenco, kwam uit het dodingstation als puppy. Onze twee lieve Spanjaardjes werden dikke vriendjes en "partners in crime". Ze waren allebei heel jong (± 1,5 jaar) maar gedroegen zich vaak nog als puppies. Er sneuvelde regelmatig al eens een boek of ze besloten te gaan "winkelen" in het speelgoedwinkeltje van onze dochter. Maar bovenal kwamen ze bij ons echt thuis en ze stalen de harten van iedereen.

Sepke, ons klein wit hondje, stond graag in de aandacht terwijl Siebe zich graag op de achtergrond hield. In 2018 werd Sepke ziek, hij had een tumor in de bovenkaak. Met een zware (zeldzaam uitgevoerde) operatie, namelijk een gedeeltelijke kaakamputatie, zou er een grote overlevingskans zijn. We besloten het er op te wagen en het was een heftige emotionele ervaring maar het dappere Sepke overleefde, herstelde en heeft uiteindelijk nog bijna drie jaar vol plezier geleefd. Hij was terug vrolijk, at als tevoren en hapte nog steeds bijna je vinger af wanneer hij een klein snoepje moest aannemen. Sepke genoot het meest van lekker gezellig op de schoot knuffelen. Zo'n lief mannetje met stralende oogjes en levenslust. Op 24 september 2021, na een dappere strijd tegen zware epileptische aanvallen (waarschijnlijk veroorzaakt door een hersentumor) was hij niet meer te helpen volgens de DA en werd hij ingeslapen, omringd door ons en zijn beste vriend Siebe.
We hebben Siebe heel veel getroost en goed opgevangen maar vooral hij ons ook. Want Siebe was een hond als geen ander, ontzettend gevoelig met een zacht karakter en een hartje van goud. Ondanks hij z'n broertje miste, genoot hij van de volle aandacht die hij kreeg. Hij ging regelmatig op controle voor zijn allergie en zijn beginnende hartruis. Hij genoot van alles maar vooral van z'n rust en z'n snoepjes, waar hij zo vaak om kwam vragen. Hij kon zelfs z'n eigen snoepkast openmaken met zijn neus maar nam er zelf nooit wat uit. Zijn favoriete plaats in de tuin was in het gat dat hij zelf had gemaakt onder de struiken en waar hij lekker koel kon liggen. Afgelopen dinsdag moesten we met spoed naar de DA omdat hij kortademig was maar uit de bloedafname en echo's bleek dat hij leverkanker had met uitzaaiingen en een zelfs een tumor in het hart. Het slechtste nieuws dat je kan krijgen. Exact 11 maanden na het heengaan van ons Sepke, hebben we op 24 augustus 2022 ook Siebe moeten laten inslapen. Hoewel hij ziek en zwakjes was kwam hij nog kwispelend in de afscheidsruimte binnen waar we samen nog met hem konden knuffelen.
Net als Sepke werd Siebe gecremeerd, ze zijn nu samen bij ons thuis, samen voor altijd. Het gemis zal altijd blijven, net zoals alle mooie herinneringen. Ze leven voort in onze harten. We vonden het een eer om voor onze twee hartendieven te mogen zorgen. Dank u wel Fabienne en iedereen van ACE/SHIN uit de grond van ons hart. Pootje van Sepke en Siebe, het was een mooi verhaal van twee waardevolle leventjes en de cirkel is nu rond.

Groetjes van Joffrey, Cindy en Laura