We mogen ook eens lachen, ook al is het niet altijd om te lachen,... Vanmorgen kreeg ik telefoon, een zware rare stem vroeg me:
“Ben jij degene die een protectora de animales heeft“ Animales, animales,… Ja, antwoord ik, waar kan ik jou mee helpen? En dat allemaal in het plat Andalusisch,...
"Awel, ik moet mijn animales hebben, en vlug, want mijn animales zijn verdwenen, kan je nagaan, ze zijn weg,… Waar zijn ze naartoe? Zijn ze bij jou misschien? Ik ben afwezig geweest want ik moest naar den oorlog en nu ben ik terug en alles is weg, godverdomme de smeerlappen, alles is weg,..."
Bij mij meneer, over welke animales spreekt u misschien? "Mijn animales he, mijn animales he, ze zijn allemaal weg,…" En daar gingen we weer,...
Hij had vogels, honden en katten en konijnen en,… Allemaal achter gelaten,... En meneer, hoeveel tijd was u weg, dat uw “animales" verdwenen zijn? "Awel he, 3 jaar , want ik ben, en dat weet jij zeker niet, ik ben Kapitan!!" De Kapitan schreeuwde en het ging maar door,... Hij was een goede Kapitein met ervaring en standing,...
Ik heb Veerle geroepen en die kon ook nog even mee horen wat een speciale mensen er op deze wereld zijn,... Ik heb hem beleefd gezegd dat we nog heel veel werk hadden, en dat zijn “animales" zeker niet op hem zullen hebben gewacht,... En zo gaan we verder,...
Moet er nog zand zijn,…
(Onze Pachon denkt er het zijne van,...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten