In memoriam Pippy

Berichtje van bedroefde baasjes: "Met veel verdriet laten we jullie weten dat wij onze lieve Pippy op 7 maart 2022 hebben laten inslapen. Ze is 15 jaar geworden. In augustus 2009 hebben we haar geadopteerd. Op de website heette ze nog Spooty, omdat ze zoveel sproetjes had. En haar opvangmama in België, Nancy, had haar Branca genoemd, omdat ze zo’n prachtig mooi meisje was en een prinsessen naam verdiende. Wij hebben het veranderd in Pippy, omdat ze een wipneus met sproetjes had en 2 grote rode oren die als vlechtjes naast haar koppie hingen, net als Pippi Langkous.
Pippy was een hondje met enorm veel bagage. Ze was doodsbang toen we haar kregen, vooral op straat. En totdat haar gehoor wat minder werd  door de ouderdom, ging ze ervan door als ze harde knallen hoorde. Je wil maar liever niet bedenken wat ze allemaal had meegemaakt, maar het was zo ernstig, dat zelfs de dierenarts zei dat het “op de harde schijf zat” en dat het nooit helemaal zou verdwijnen. Acupunctuur en homeopathische druppels ten spijt.
Maar gelukkig beperkte de angst zich alleen tot de straat en na een paar weken was ze binnen al helemaal zichzelf en krulde vol vertrouwen  tegen ons aan op de bank met haar kop op onze buik. Pip was de liefste hond ooit en haar zieltje was net zo zuiver wit als haar vacht. We hebben zoveel plezier en liefde van haar ontvangen. En we zijn zo dankbaar dat ze bij ons kon zijn. Ze was ook een echt vriendje voor ons hondje Lulu en onze kat Flo, die beiden in 2015 overleden zijn.
Ook voor onze hond Taro  (ACE Vuzo) die we daarna in 2015 van ACE hebben geadopteerd, was ze het beste maatje, moedertje en zusje ooit. Wat hadden die 2 elkaar gevonden, altijd tegen elkaar aan gekruld en zorgzaam elkaar wassen. Het was een echt yin/ yang koppeltje; de een wit, de ander zwart en onafscheidelijk.
2 jaar geleden kreeg Pip helaas een herseninfarct, waardoor ze moeilijk ging lopen met haar achterpoten. We waren toen bang dat het niet meer lang zou duren. Maar ons dapper meisje gaf niet op en heeft nog 2 jaar met plezier geleefd, voordat het echt niet meer ging en we de moeilijke beslissing moesten nemen om haar te laten gaan.
Lief wit mooi meisje, rust maar zacht! Wat missen we jou!"