Dagboek van Fabienne - Rex, een pupje in een dodenstation,...

Zijn foto, zijn oproep ging rond over verschillende kanalen,… Nadat hij weer in huis werd gehaald door mensen die wel denken dat ze het kunnen maar heel vlug opgeven,… Het wordt alsmaar makkelijker om afscheid te nemen van een viervoeter die eigenlijk levenslang zou moeten blijven bij degene die hem of haar adopteert, maar bij het eerst plasje, het eerste janken bij alleen zijn, het eerst tandje in het meubilair, dan veranderen de enthousiaste adoptanten in andere mensen,… 

Rex heeft er van afgezien, hoe klein ook, zijn tijd in een kille cel in het dodenstation heeft van hem een hondje gemaakt dat zich enorm gaat hechten zodra mensen hem aanhalen,.. Het is alsof hij telkens vraagt "ben jij mijn nieuwe baasje, ben jij het, of jij, of jij?” Hij kan zijn vriendschap niet op en hecht zich aan de nieuwe mensen rondom hem in de refugio. Rex wordt een geweldige hond, maar dat gaat niet van de ene dag op de andere, hij heeft tijd nodig, moet opgevoed worden,… Hij hoort puppy te mogen zijn, puber te zijn en stilaan volwassen worden,… 

Wie gaat voor deze lieve, energieke, trouwe levensgezel? Denk er goed over na, want hij is een unieke, bijzondere pup,… Wie geeft hem dat leven dat wij hem zo graag gunnen?

Meer informatie over Rex vind je hier.