Abbeygail doet het heeeeel goed, ze is een paar kilo aangekomen ( we geven ontbijt,lunch en diner en om de nacht door te komen een snee bruinbrood). 'S- morgens wil ze nog al eens misselijk te zijn maar scheelt al 50 % nu we haar nog een boterham geven zodat ze 's morgens niet zo'n lege buik heeft.
Ze heeft de chihuahua's en 1 poes geaccepteerd ( de andere poes is niet meer) maar komen ze langs haar botje of snoepvoer dan gromt ze. ( is volgens ons normaal, ze waarschuwt maar valt niet aan/ uit). Ze loopt al regelmatig los bij onze bossen en vrije velden. Ging erg goed tot die ...... haas......! Dan is ze niet meer te houwen, onder prikkeldraad door, bij mensen door de tuin, en tussen de bange Shetland pony's door. Dus ik in mijn jurkje door velden , over prikkeldraad, tot de enkels door maisvelden. Met veel lieve groetjes en een zak vol leverworst heb ik haar na een half uur weer " gevangen" . Mama blij hond dood moe. Ze heeft dus nog heeeeeel veeeeeel jachtinstinct. Ja jammer krijgen we er gratis bij 🤣. Verder doet ze het steeds beter. We hebben vaker opvanghonden/ katten gehad uit het buitenland, maar bij haar duurde het echt zeker 3,5 maand voordat ze langzaam begon te ontdooien. Nu ( 4 maanden) wordt ik begroet als ik thuis kom ( en niet getolereerd) en beginnen we voorzichtig (ik pak je ) spelletjes te spelen en een weggooi spelletje te spelen. Ik weet niet wat ze heeft meegemaakt maar om pas na 4 maanden een aai te kunnen waarderen vind ik lang. Eerder " onderging" ze alles nu wrijft ze haar neus tegen me arm aan om te vragen om een neus/ oog knuffel. 😍. We merken wel dat ze snel " oud" wordt. Dagen dat ze als een jong hertje 3 minuten rond rent over de velden tot de volgende dag bejaardepas en hijgen op het korte pad( dit geef ze zelf aan). Normaal ga ik elke morgen een uur met haar het bos in ( incl uitgebreid snuffelen, dat is goed voor haar zelfvertrouwen) en een stukje rondjes rennen over " veilig" veld. Als ze dan gelijk naar het korte pad wil dan weet ik genoeg. Daar gaat me 5 km workout maar we slenteren door het mooie Montferland.
Hoe dan ook
ze brengt ons verschillende keren per dag een glimlach of een warm hartje en ik
wil ze niet meer missen.
Liefs Lody, Yvonne en Abbeygail
Geen opmerkingen:
Een reactie posten