In Memoriam ABI

Toen het 1 januari was en iedereen elkaar happy New Year wenste kreeg ik een krop in mijn keel. Ik had zo hard gewenst dat ik jou nog mocht meenemen naar 2022 maar hoe lang kon ik jou nog vasthouden, knuffelen, kusjes geven.  Het drong zo hard tot me door op dat moment.  Ik heb het weekend aan jou besteed. Ik heb je gekoesterd, je sliep in mijn armen, ik heb zo veel van je gehouden en ik hoop dat je voelde wat je voor mij betekend.  Je bent mijn eerste adoptiehondje en mama van Luni.  De dierenarts zei altijd dat je een sporthart hebt en dat hebben we geweten.  Je had een uithoudingsvermogen om u tegen te zeggen.  Je klom makkelijk over een hek van 2 meter.  Hoelang hebben we niet staan wachten in het fort tot de dames hijgend terugkwamen nadat ze samen op konijnenjacht waren geweest.

Je ontsnapte bij het hondenpensioen in Gierle want jullie hadden gewoon een gat onder de draad gegraven. De eigenaar heeft het ons verteld nadat we terug waren van de reis en hij jullie gelukkig uit het maisveld had kunnen halen. Jij en Luni waren twee handen op één buik.  Zelfs met Suna erbij zag je dat jullie hetzelfde DNA hebben.  Jullie verstonden mekaar.  Jullie wandelen ook liefst naast elkaar en jullie speelden echt met elkaar. 

Jouw dochter adopteren was het beste dat we ooit hebben kunnen doen. Zo lang getwijfeld tot Luni als laatste pup overbleef en ze op ACE een fotootje plaatsten ‘Waarom willen jullie mij niet?’.  Mijn hart brak en ik dacht direct Luni hoort bij ons. 

En je ingebouwde klok. Jullie eten ’s morgens en ’s avonds.  Om 16u45 begon je al rond te lopen en te kijken of het eten werd bereid.  Het leek wel of jij een klokje had ingeslikt want om 17u wou jij eten. Zelfs als het uur verzet werd zat jij heel rap terug op het juiste uur.

En rennen achter konijnen in het Fort.  Katten vond je ook maar niks en die had je heel vlug gespot. Niet één moest het wagen om in onze tuin te komen.
Op de hondenschool deed je het prima.  We hebben één klasje heel goed doorlopen.  En daar zijn we er mee gestopt want jij was een outsider want jij kwam van Spanje. 

Wat kon je genieten van het zonnetje. Liefst buiten op het terras of achter de raam.  En wat was je ook lief voor onze meisjes. Romi was nog geen 2 en Beautje net 5 toen je in 2007 bij ons kwam wonen.

Abi was in 2007 gevonden met haar pups in een vervallen schuur.  Ze was er mama geworden van Leonardo, Loni, Lulaila, Lollipop, Lord, Lunie en Luiza.

Maar lieve Flapper, vergeet vooral nooit dat wij jou ongelooflijk graag zien en dat we je nooit zullen loslaten.
Voor altijd zal je bij ons verder leven en zullen we je bij ons dragen.
Forever and always, ons Flappertje. Jouw laten gaan was zo pijnlijk.
Maar het is beter zo voor jou, dan kan je herleven hierboven en terug de gekke, speelse jij zijn want zo ben jij.

Abi is 16 à 17 jaar geworden.
We hebben haar bij jullie geadopteerd in mei 2007 en ze is overleden te Borsbeek op 03.01.2022 om 10u06.

Carina, Luc, Beau, Romi  –  Lamot en de hondjes Luni en Suna