Timmeke werd gered van een plaats ergens in Alhaurin,… Wat er met dit hondje gebeurd is is een raadsel, maar hij kwam erg ziek, mager en ellendig bij ons binnen. Hij viel door zijn pootjes en was zwak. Zijn hele lijfje was één grote catastrofe. Hij heeft Leismania, aan zijn tandjes was nog nooit iets gedaan want je viel gewoon bijna om van de stank als hij ook maar ademde,… Zijn hele lichaam stond vol met wondjes en zijn oogjes waren ontstoken, hij kon moeilijk eten. Hij had duidelijk nog geen liefde gekend,…
Nadat hij na enkele dagen uit de kliniek kwam, mocht hij mee naar huis. Alles was nieuw voor hem: TV, nieuwe hondenvriendjes, poezen, een mandje,… Het was hartverscheurend te zien dat zo een ventje plots zoveel indrukken kreeg, zich tegelijk zo ellendig voelde, maar ondanks alles enorm blij en dankbaar was,... Hij heeft slaag gehad, dat is duidelijk, en als je je stem ook maar even verheft, gaat hij plat op de grond liggen en kijkt alsof het ergste gaat gebeuren,… Zijn hele hoofdje is ingevallen van de vele kilo's die hij verloor maar zijn bolle buikje toont aan dat er eindelijk wat eten in komt dat hem een beetje kracht geeft.
Heel langzaam gaat hij een beetje beter, maar we moeten het stilletjes aanpakken, hij moet van heel ver komen. Dit ventje gaat ons weer aan het hart,… We gaan doen wat we kunnen en eens hij beter is, moet hij een baasje vinden, maar eerst gaan we zorgen dat hij weer opknapt. Timmeke kent nu al zijn naam en waar ik ga, gaat Timmeke, blij dat hij eindelijk iemand gevonden heeft die anders is dan diegenen die hem zoveel pijn en ellende aandeden.
Hij is een schatje, oneindig dankbaar, blij met weinig,… Als je hem ziet gaan, zie je een hoopje ellende, maar met hoop voor de toekomst,… Ons Timmeke,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten