Helaas hebben wij onlangs afscheid moeten nemen van onze Jakkie (als in jakkie bah). Toen ze als pup aankwam in Nederland zat ze onder de poep, op dat moment heeft ze haar geuzennaam gekregen.
Het
was de liefste gezinshond die we ons hadden kunnen wensen, onze kinderen konden
alles met haar doen en ze genoot van alle aandacht. Ze paste qua energiek en
eigenwijs karakter ook perfect bij ons gezin en van een wat zenuwachtige en
beetje angstige pup is ze uitgegroeid tot een stabiele boef die het liefst
zoveel mogelijk bij ons in de buurt was en waarmee ik dagelijks lange
wandelingen maakte.
Vlak
na onze vakantie bleek ze heel erg ziek te zijn en hebben we haar in moeten
laten slapen. Veel te jong en voor ons erg onverwacht, ze was nog maar negen
jaar. Regelmatig dachten mensen nog dat ze een hele jonge hond was, zo speels,
vrolijk en energiek was ze nog, dus dat ze er nu al niet meer is hadden we geen
rekening mee gehouden.
We
missen haar verschrikkelijk, er is een gat in ons gezin gevallen die niet
makkelijk gevuld zal worden. Langzamerhand pak ik de wandelingen en het
bijbehorende fotoproject weer op, maar het is eenzaam zonder mijn vaste
wandelmaatje…
Chantal,
Rob, Tibor, Berber en Zeger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten