Pagina's

donderdag 19 augustus 2021

In Memoriam Guito

In maart 2015 heb ik het geluk gehad om Guito (nr 7735) te kunnen adopteren.

Hij is hier volledig kunnen bekomen en hoop dat hij even gelukkig was bij mij, als ik was met hem. Hij was mijn beste vriend.

Spijtig genoeg begon hij op 30 juli plots onstabiel te staan op zijn poten en gaf hij aan dat hij pijn had (heel snelle ademhaling) Ik ben dan naar de dierenarts met hem geweest. Daar hebben ze dan nog een echo en Rx genomen maar niet direct iets gevonden. Hij heeft dan een spuit gekregen tegen de pijn en ik moest hem verder pijn medicatie en ontstekingsremmer geven en dit 3 dagen observeren.

Op 2/8 is het plots vlug gegaan. Plots kon hij niet meer op zijn achterbenen staan (verlamd) en nog meer pijn. Ik heb de dierenarts zelfs s’ nachts gebeld om raad. Om 7 uur ‘s morgens was de dierenarts al aanwezig die het vermoeden had van een ernstige hernia.

Opnieuw een spuit gekregen. Dit maal met cortisonen.

Hij begon zich wat beter te voelen. Spijtig genoeg heeft hij mij ‘s middags gebeten (in mijn aangezicht) waardoor ik naar spoed moest voor de nodige hechtingen.

Op dat moment heeft mijn dochter de zorg voor Guito overgenomen omdat ik hem niet alleen wou laten.

PS : ik neem hem de beet niet kwalijk. Een dier met pijn is onvoorspelbaar.

Doordat het niet gemakkelijk was om een verlamde hond van 33 kg, met pijn, te verzorgen heeft zij dan (na overleg met mij) de dierenkliniek gevraagd of ze even de zorg konden overnemen. Ze kennen hem daar en iedereen vond het toch zo een lieverd.

Daar hebben ze hem toch moeten verdoven om hem tot rust te kunnen laten komen.

De volgende dag was er reeds bloed in de urine en hebben we in overleg (ik, mijn dochter en de dierenartsen) toch moeten besluiten om hem in alle rust te laten gaan.

Wij hebben hem laten inslapen op 3/8.

Rust zacht mijn lieve vriend.

Archieffoto


Geen opmerkingen:

Een reactie posten