Het is zomer,… Het komt er in één keer doorheen,... Onze hondjes hebben het nu weer veel te warm,… De warme lucht blaast door hun kooien heen,...Vaak gaan hun gedachten uit naar het baasje dat in hun hart gegrift staat, maar hen achter liet,… Terwijl zij hen nooit vergeten zijn,... De nachten blijven warm, het koelt niet meer af,…
Als je door de secties loopt breekt veel te vaak je hart,… Want elk van hen kwam binnen met een verhaal, of werd mee geplukt uit een dodenstation,...Geen van hen hoort hier te zitten, klein, groot, oud of jong,… Wij als rescue zouden niet moeten bestaan,… De dumpingen zijn erger dan ooit en de telefoon staat niet stil, gevuld met smeekbedes voor hulp of oplossingen,… Maar we hebben vaak een grens bereikt…
Als mensen maar eens begrepen dat ook deze dieren gevoelens hebben en weten wat er speelt,... Als mensen maar eens wat moeilijker konden adopteren, de asielen zouden er anders uitzien,...Maar de utopie blijft en de realiteit botst elke dag in ons gezicht,… Hier in Andalusia, en op zoveel andere plaatsen,…
Ondertussen is het zomer 2021 en gaat het lustig verder, want ook al timmeren we zo hard aan de weg om dit alles te vermijden,…Een mens is maar een mens, en het is een moeizame weg,… Maar voor ons blijft elk leven er eentje,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten