De levensverhalen van elk van ons zijn altijd uniek, zo ook dat van dit kleine sukkeltje,…
Een jongeman stond aan de deur. Hij wilde graag met mij persoonlijk praten, een nette jongen van een jaar of 18,… Netjes en heel beleefd begon hij mij te vertellen dat zijn ouders sinds COVID al hun (klein)kinderen terug thuis kregen, ze zaten nu met z’n zevenen op een piepklein appartementje. Alle kinderen en kleinkinderen leefden nu allemaal van het pensioen van hun ouders,… Elk van hen had zijn of haar werk verloren, daarna hun autootjes, dan hun meubeltjes, en tot slot hun woonplaats,… Geen van hen had nog recht op een toeslag, dat was na 1 jaar allemaal weg gevallen,…ze hadden niets meer,… Enkel mekaar en hun zieke hondje,…
Maar hun hondje dat ze al zo lang hadden werd ziek, en aangezien de (klein)kinderen zelf nauwelijks eten hadden, moesten ze hun met diabetes vastgestelde, zieke hondje opgeven,… De jongen was nog met haar naar een plaatselijke dierenarts geweest, vragende of hij misschien gratis wilde helpen,… De diagnose was bijna blind, en diabetes,… Maar meer dan een prijsofferte, en mijn nummer, had hij niet gekregen,… Zij zal je wel helpen, en anders het dodenstation,…
Tranen liepen over zijn wangen,… Hij was enorm blij dat we haar wilden binnen nemen, want haar behandeling heeft ze nooit gekregen, dat konden ze niet betalen,… Aub, kan je haar behandelen,… Met de offerte van de dierenarts in zijn handen,… Zo kwam Mara in ons leven,…
Meer informatie over Mara:
NL - http://ace-charity.org/nl/honden/honden/19150
Geen opmerkingen:
Een reactie posten