Truus! Het verhaal van een klein lief hondje uit Spanje.

We kregen Truus 5 maanden geleden, wat een feest! Bijzonder om meteen in de gaten te hebben dat een hondje bij je past. Ze is vrijwel probleemloos bij ons ‘aangeschoven’. We hielden rekening met een moeilijke start want Truus had ruim een jaar in een dodingsstation gezeten en dat is een plek op aarde waar geen levend wezen zou moeten zijn.... De eerste week was onwennig voor haar want ze moest onze structuur leren kennen. Wandelen hoefde niet van Truus, de riem wilde ze liever niet voelen. Ze is aan haar riem over de grond naar haar bevrijders getrokken (ze was zo bang en durfde niet te lopen maar de beul wist haar wel mee te krijgen...) en de minste spanning op de riem brengt haar nog terug bij die afschuwelijke ervaring… Dat weten we en daar houden we rekening mee.Truus is een voorzichtig hondje en ze heeft ons als anker nodig om zich zeker van zichzelf te voelen. Gelukkig hebben we Sergio, ons andere ACE hondje. Hij is een vrolijk type en dat gaf Truus ook een goede zet. 

Maar Truus is geen watje, ze weet wat ze nu heeft en is van plan dat te houden! Honden komen niet zonder goedkeuring van Truus in huis. Soms keft ze naar Sergio als ze door een van ons geknuffeld wordt en hij te dichtbij komt. Sergio gaat dan gewoon naar de ander om een aai te krijgen. Ze is erg gevoelig voor correcties en een klein ‘nee’ of ‘uh’ is al genoeg om haar terecht te wijzen.

Truus gaat nu elke dag lekker mee wandelen in de bossen rond Rhenen en loopt los. Ze blijft keurig bij ons in de buurt. Ze wil heel graag bij ons zijn, ook ’s-nachts dus we liggen met beide hondjes op bed. Het kost ons soms wat slaap maar we vinden het zelf zo gezellig. Ze verrijkt ons leven enorm, ik zou er een boek over kunnen schrijven, net als Sergio en andere hondjes uit het verleden. Wij kunnen niet zonder dieren, het leven zou zo kaal zijn...

Truus heeft in 5 maanden zoveel geleerd! De kippen vond ze in het begin erg leuk, te leuk… Nu loopt ze tussen de kippen en zoekt naar graantjes. De kippen zitten in een omheind stuk van onze tuin, de rest is voor de honden. We laten de honden nooit alleen met ze maar het is zo leuk om mee te maken dat Truus, met haar 11 jaar op de teller, nog zo snel leert. Met geduld en vertrouwen is er veel mogelijk. Wij hebben er een kanjer bij en hopen haar nog veel gelukkige jaren te kunnen geven. Truus maakt ons in ieder geval erg blij en dat doet ze gewoon door Truus te zijn!

We sturen een paar foto’s van haar, wat heeft ze toch een bijzonder koppie. Ze lijkt uit een sprookjesboek gekropen, let maar eens op haar oogjes.

Heel veel groeten van Ellen en Michel