Kleine Fredita werd opgemerkt aan de vuilbakken aan het einde van het dorp,… Ze was mager en schichtig, had het koud en hapte bijna je hand er af als er wat lekkers kwam, volledig uitgehongerd, de kleine meid,… Na enkele weken vertrouwen kweken kwam ze gewoon mee naar de auto en sindsdien is ze een van onze zorgenhondjes,… Het was alsof ze de dag dat ze meekwam besloten had dat het genoeg was,…
Freditia heeft letterlijk twee weken aan mekaar geslapen, volledig uitgeput van het zoeken en het “over-leven”,… Ze is een klein en dapper hondje, maar haar trieste blik gaat je tot diep in het hart,… Het idee dat ze zo lang zonder eten en drinken zat kan je nooit begrijpen, niet vandaag, niet gisteren, nooit,… Ze komt nu stilaan tot zichzelf en we leren een lieve, timide maar super aanhankelijke Fredita kennen,… Ze is een dankbaar en goed hondje dat droomt van een hemel op aarde, ergens waar ze niet meer moet zoeken naar eten maar waar ze gewoon een deel van de familie mag zijn,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten