Yoda (Lolo 18253)

Graag vertel ik je over Yoda.

Wanneer hij ontspannen is, zie ik een zelfbewust mannetje. Hij is fel zoals de gemiddelde chihuahua.. Reageert op de deurbel, loopt heel goed mee op de wandeling. Hij probeert af en toe al mee te rennen en contact te zoeken met de rest van de roedel. Hij komt heel graag bij je liggen op schoot, liefst met een dekentje erbij. Is speels, maar ook obsessief met bepaalde speeltjes. Alsof dat zijn enigste vriendje is.

Maar het is een dun laagje, snel vertrouwt hij het niet en grauwt van zich af, naar zijn roedelgenoten en ook naar ons, mensen. Hij vecht niet met de anderen, maar is boos.

Hij wordt bijterig als ik iets van hem wil. Zijn mandje met deken is de veilige plek. Daar trekt hij zich in terug. Maar bijvoorbeeld in de ochtend, wanneer ik hem eruit wil dan wordt hij kwaad en ook begint hij angstig te kreunen. Dat is naar om te horen. Hij bijt mij dan voluit. Ik heb een instaptuigje voor hem, en dat gaat best goed. Ik laat hem dan op de grond en poot voor poot doe ik het tuig om. Heel voorzichtig pakt hij dan een vinger, hij vertrouwt het niet.  De momenten dat ik iets van hem wil zijn eng. Ik geef heel veel mini snoepjes om zijn vertrouwen op te bouwen. Handen zijn eng; wat komt er? Een snoepje of toch iets akeligs? Maar ik zie ook wel dat hij me probeert te vertrouwen en soms moet dat ook. Hij heeft een oorontsteking waarvoor ik al twee keer bij de dierenarts ben geweest. (gaat de goede kant op) De assistente heeft enorme handschoenen aan omdat hij niet te hanteren is. Maar als ze klaar zijn springt hij naar me toe. Heel aandoenlijk. Ik heb de dierenarts beloofd dat Yoda over een jaar een modelhondje is......... Misschien.... ;-))

 

2 weken later heeft Yoda al meer goede stappen gemaakt.

Yoda maakte ons duidelijk dat hij echt in onze slaapkamer wil liggen in de bench. De andere liggen ook bij ons in de buurt. En gelijk heeft hij. Omdat het zulk koud en nat weer is, wil ik dat hij een jasje aandoet. Nou, dat vindt hij erg ingewikkeld. Maar het lukt ons toch. De ene keer gaat dat soepeler dan de andere keer. Hij wordt steeds gezelliger en gezeggelijker. Er worden al wat danspasjes gemaakt met de andere honden. Kennen jullie Jose nog? Zelfs hij vindt Yoda leuk. Ook ik kan al voorzichtig met hem stoeien, ik vind dat zo leuk om te handworstelen met honden. En hij springt als een lammetje om me heen, als hij blij wordt. Soms zie je het gevecht in zijn hoofdje, ik wil zo graag maar vertrouw het niet. Op schoot ligt hij rustig, maar wil de eigenaar van de schoot dan wel fel verdedigen... Ik zet hem dan van schoot af. En zo leert hij telkens wat meer. Voor mij is het een puzzeltje hoe met hem om te gaan zodat hij weer een echt hondje wordt. Enig!!

Groeten van Karin