Hallo, ik ben Tahre en ben geboren in de campo. Een mevrouw heeft mij, mijn broertjes, zusjes en mama in veiligheid gebracht en naar een asiel gebracht genaamd SHIN/ACE.
Mijn mama vertelde me dat een asiel een plek is waar hondjes
zoals wij eventjes mogen verblijven en dan naar een eigen thuis vertrekken, ik
weet niet wat dat laatste is maar als mijn mama zegt dat ik het mag vertrouwen
dan doe ik dat ook.
Nu, na enige tijd daar te verblijven en goed verzorgd te
worden door de puppy verzorgers (jaja, wij hebben persoonlijke verzorgers)
begon het hier zwaar te regenen. Mijn mama probeerde ons zo lang mogelijk droog
te houden maar het water bleef maar komen, we deden zo ons best, onze pootjes
raakte geen grond meer en ik begon dan maar te zwemmen.
Opeens hoorden we een auto stoppen, er was hulp! Ik begon
echter de strijd tegen het water te verliezen… Toen werd ik uit het water
gevist en brachten ze mij met de andere pups naar een warme plek waar iedereen
ons begon warm te wrijven, bij Mientje en ik ging het echter heel moeizaam want
we waren heel erg onderkoeld. Wij werden dan ook naar de kliniek gebracht, de
dierenarts kwam ook in allerijl en heeft het leven van ons tweetjes gered na
toch wel een uur of 2 intensieve zorgen.
We werden aan de zuurstof gelegd, onder de warmtelamp, ze
hielden ons warm met warm water in kruiken en handschoenen en verschillende
handen bleven ons maar warm wrijven, daar herinner ik me echter niets meer van
maar dat hebben ze mij achteraf verteld.
Ik kwam na Mientje terug bij bewustzijn, ik wist niet waar
ik was, allemaal mensen die ik niet kende, mijn mama was er niet, ik had het
nog steeds heel erg koud.
Toen hoorde ik ineens dat ik mee ‘naar huis’ ging, ik was te moe om te denken maar ik ging mee met mijn opvangmama naar huis om verder aan te sterken. Ik mocht slapen in een warm nestje, kreeg een jasje en een eigen knuffel, ik viel dan ook als een blok in slaap door alle vermoeidheid dat nog in mijn klein lijfje zat.
Een kleine 2 dagen verder geniet ik terug van het leven, ook
mijn zusje Mientje, zij is ook veel en veel beter,….ik ben een actieve meid en
speel graag met een bal en de andere hondjes. Ik krijg wel nog medicatie in de
vorm van prikjes die mijn opvangmama liefdevol zet want die zegt dat ik een
klein mirakeltje ben.
Ze vertelde mij ook dat veel mensen centjes sparen voor
(zieke) hondjes zoals ik en deze wil ik graag bedanken!
Zonder jullie centjes voor die aangename warme lampen, die
zachte dekentjes, jasjes en mijn medicatie had ik het misschien niet gered.
Dus, een hele dikke dank u wel aan iedereen!
Ik ben nog altijd wat moetjes na mijn avontuur dus ik zal nog wat gaan slapen in mijn zacht mandje! Misschien laat ik later nog eventjes weten hoe het met mij gaat.Duimen jullie mee voor al de andere zieke hondjes die nu nog in de kliniek verblijven en vechten net als ik,..dat ook zij mogen overleven…ik hoop het zo innig,
Lief pootje,
Tahre en mijn zusje Mientje,...
❤ ❤
BeantwoordenVerwijderenKusjes,
Tomas