Dagboek van Fabienne - Een ode aan alle oudjes in ons asiel vanwege Oma Sadie,...

Een oud Podencootje, een omaatje,… Ze is oud en grijs, stijf in haar pootjes en heeft staar in haar oogjes, en ze werd gedumpt als een stuk vuil,… In een dodenstation dan nog wel, waar duizenden viervoeters jaarlijks hun einde vinden,… Duizenden weerloze en onschuldige ter dood veroordeelden,… Omdat mensen, die zichzelf “baasjes” noemen, hen opgeven en dumpen omdat zij voor hen een probleem zijn en weg moeten,…

Oma Sadie is er eentje van,… Heel haar leven heeft ze pupjes gebaard voor haar jager,… Nu ze oud is en niet meer kan, was ze niet langer bruikbaar,… Een oud Podencootje, ze steelt je hart met haar lieve snoet en zachte blik, en haar waardige lijfje dat ze stand heeft weten houden door de jaren van verwaarlozing heen,… Vandaag verlangt ze nog even naar een leven waar ze al een leven lang van droomt,… Een THUIS in de ware zin van het woord, waar een zacht mandje haar ondersteunt, en de liefdevolle handen van mensen die van haar houden haar verwennen tot ze er straks niet meer is,… Nog even,… 

 Oma Sadie is een van de zovelen die nog even willen voelen wat geluk is,… Waren er maar wat meer mensen die een oudje dat nog even konden gunnen,… Het doet zo goed om hen te zien schitteren in een thuis waar liefde en respect de bovenhand hebben, en waar zij tijdens het laatste stukje van hun leven nog even mogen genieten,...

Meer informatie over Oma Sadie vind je hier.