Ook al doe je al meer dan 20 jaar rescue, je raakt er nooit aan gewend, je kan het nooit begrijpen,… Meerdere malen waren we getuige van hoe jagers hier hun honden houden,… Aan een ketting van een halve meter, en maar zwangere vrouwtjes aan die kettingen, zonder verweer of zonder waarde,… Breng je op, dan blijf je, ben je oud of niet meer vruchtbaar, word je als een stuk vuil buiten gesmeten,… Met een pijnlijk pootje buiten gesmeten, met de juiste bewoording, “gesmeten”,…
En dan ga je dolen, probeer je te overleven, de wil om te leven is dan sterker dan de pijn of het verdriet en het onbegrip. Als je dan geluk hebt kom je bij ons terecht, of elders waar je een kans krijgt, of je sterft een eenzame pijnlijke dood,… Geen mens die het zal weten, geen mens die je ooit gekend heeft,…
Onze Firulais is zo een Podencootje,… Haar oogjes zeggen genoeg, haar lijfje is grijs en opgebruikt, haar gedrag erg onderdanig en bibberend voor wat nu gaat komen,… In enkele weken zal ze weten dat het hier al anders is, dat ze hier wel iemand is, en van tel is,… En straks als ze een baasje mag vinden, vinden zal, zal ze de hemel op aarde koesteren, haar verleden achter zich latend,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten