Ze werden geboren in het wild ergens in Cortijo Real, een achterbuurt in Algeciras,… Hun mama hebben we nergens gezien,… Mensen hadden hen reeds opgemerkt en sommigen brachten eten en drinken, maar niemand kon hen vangen, noch opvangen, want ze waren ons steeds slimmer af en verstopten zich in verlaten grotten in deze dicht begroeide campo.
De hondjes waren in gevaar en dus werd er een grootscheepse actie opgezet om hen te vangen in een vangkooi van een vrouwtje in de buurt,… Ze kregen geen eten de dag tevoren, want we wilden hen allen samen in die kooi zien lopen,… Eens de kooi opgezet was, werd het lekker ruikende eten in de kooi gezet, en nadat we ons hadden teruggetrokken in de verte zagen we al snel nieuwsgierige oortjes heen en weer gaan, met een hongerig maagje,…
Al vrij vlug gingen ze de kooi in en gingen eten, alleen Tulipa aarzelde, maar gelukkig zaten ze uiteindelijk allen in de vangkooi,… Eureka! God zij dank, allemaal, geen bleef achter,… Maar de angst van deze hondjes gingen door merg en been,… Nooit eerder had een menselijke hand hen aangeraakt, hun wereld stortte in elkaar,… Ze verweerden zich met man en macht,…
Eens in ons asiel werden ze rustiger en door praten en rustig met hen om te gaan gaat het nu elke dag een stukje beter,… Elke dag boeken we vooruitgang met deze 5 familieleden, die eens hele gelukkige hondjes zullen worden, in een gezin, bij hun baasjes,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten