Vandaag word ik 1 jaar het is best een spannend jaar geweest, het begon niet zo goed, mama was zwanger en leefde op straat en
daar zijn wij geboren, mijn broer Nadar , zusjes Nacia , Dima (ace Nalva) Kady
(ace Nalle). Ons mama Ona ( ace Isla) was heel wantrouwig en beschermend, op
een dag kwamen er mannen die niet zo lief waren die ons konden vangen en naar
een enge plaats brengen. Gelukkig waren de mensen van Ace - Shin verwittigd en die kwamen
ons ophalen .
Toen kwam er een onbezorgde tijd, eten op tijd, spelen met
andere pups en vooral veilig zijn.
Op een dag kwamen de mensen van ace mij vertellen dat ik op reis
mocht, er waren mensen die graag wilden dat ik bij hun kwam wonen. Wat dat
betekende wist ik helemaal niet, ik had immers nog nergens een thuis gehad.
Na een reis met een grote metalen vogel kwam ik op 20 december
2019 met drie uur vertraging in Zaventem aan, oei wat een drukte allemaal
mensen en geluiden die ik niet kende. Ik zat in de vliegtuig bench achter in
een hoekje, er zaten nog 2 podenco s bij mij, ik overwon mijn angst en kwam
voorzichtig kijken door de gaatjes.
De reis met de auto naar mijn huis verliep vlot, thuis eenmaal in
huis geplast, maar daarna ging steeds een van de baasjes mee in de tuin en
bleef geduldig bij mij.
De eerste 2 maanden waren zorgeloos , maar dan gebeurde er iets
wat ik niet zo goed begreep ze noemen dat de puberteit, ik wou me laten gelden, maar samen met mijn baasjes komen we er steeds meer en meer uit.
Dan ging ik naar de hondenschool, ik begrijp niet waarom, steeds
dezelfde bevelen opvolgen, ik ken ze perfect en als het nodig is volg ik ze
ook. Er zitten in mijn klas veel border collies en dat zijn net robotjes
(haha). Ik moet volgens de lesgever meer aandacht voor het baasje hebben , maar
ik heb al een ganse week aandacht, als ik een uurtje les heb, heb ik aandacht
voor de andere hondjes en wat er allemaal gebeurd.
Ik heb een heel lief en sociaal karakter (al zeg ik het zelf) maar
ben nu nog heel druk, gelukkig is het ene baasje altijd thuis bij mij en
kunnen we veel samen doen.
Als mensen vragen op onze wandelingen wat voor ras ik ben zeggen
de baasjes een Ace-Shin hond en als ze dan vragen of dat zeldzaam is, zeggen
ze nee hoor ze zijn met duizenden gelukkige hondjes 😊
Wat ben ik dan, mama is zelf al een kruising, papa zou volgens
mijn boekje een Rottweiler zijn, maar dat doet er in feite allemaal niet toe ,
ik ben gewoon Naboo!
Ik wens mijn broer en zusjes ook een fijne verjaardag en ik hoop
dat er nog veel hondjes mogen een veilige en gelukkige thuis vinden.
Ook nog eens bedankt aan Ace -Shin en zijn vele vrijwilligers om
dit allemaal mogelijk te maken
PS , wij zijn allemaal ook de mama bij fijne mensen in Belgie
komen wonen en na Corona zullen we mekaar terug zien.
Op de eerste foto zie je me als pup in Spanje juist voor ik aan
mijn definitieve reis naar Belgie vertrok
groetjes
Naboo , Marja en Jos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten