In memoriam Odina

Dag lief meisje ... je plekje op de bank is nu koud en als ik snel mijn hoofd omdraai dan lijkt het net of ik je nog zie liggen. Overal zie ik je in ons huis ... ik zie je voor me staan met een vragende blik in je lieve, zachte ogen als je mij iets ziet eten. Ik hoor je heel sneaky aan het schoteltje likken met kattenvoer (je bent een beetje doortrapt), Ik zie je op je kleedje achter m'n bed liggen. Ik zie je vrolijk met me mee lopen als we 's avonds nog een rondje doen en genieten van de traktaties die ik in mijn jaszak heb, Ik zie je om het hoekje gluren als ik in de badkamer op het toilet zit. Ik zie je in de gang liggen op een koel plekje als het je te warm wordt in de huiskamer. Ik hoor je piepen als ik in de woonkamer zit en jij niet bij me kan zijn omdat de deur is dichtgevallen. Als ik thuiskom kan ik mijn slippers niet vinden om daarna te zien dat jij ze bij je hebt. Ik zie je onrustig rondjes draaien op de bank als je je draai niet kunt vinden en half op je poezen vriendinnetje “Monster” gaat zitten. Ik zie je mijn pad kruisen als je weer eens precies de verkeerde kant op gaat en ik bijna over je struikel. Ik hoor je aan je oortjes krabben en kreunen als je jeuk hebt. Ik zie je achter me aan lopen op ons erf en bij me zijn in de schuur als ik de beestjes buiten te eten geef. Ik zie je lekker een vers eitje op smikkelen van onze kipjes en je je laat overheersen door je broertje Ceejay die nou eenmaal sneller eet dan jij, ik geef je elke dag je pilletje Allopurinol en jij laat mij ’m in je keel doen, ik zie je de kamer verlaten als ik een vlieg plet met m’n vliegenmepper omdat je de goedheid zelve bent en ga zomaar door ... Je laat een leegte achter maar je levenskracht en nalatenschap blijven voor altijd bewaard in elke steen van jouw thuis. We zijn dankbaar dat je in ons leven bent gekomen en intens verdrietig over de manier waarop je ons abrupt hebt moeten verlaten. Ik hou met heel mijn hart van jou lieve, bijzondere hartendief. Bedankt dat je bij ons hebt mogen zijn, je was een gift van God. En ook al is mijn hart gebroken en ik geen ander hondenkind meer bij ons wil laten wonen omdat mijn hart het verdriet van afscheid nemen niet meer aan kan is het "better to have loved and lost than to never have loved at all".

Odina is 20 maart over de regenboogbrug gegaan, ze was ruim 8 jaar.

Ze is in het jaar 2018 op 4 mei (voor haar bevrijdingsdag) bij ons komen wonen en ze kreeg toen de leeftijd 6,5 jaar mee.

Wij danken ACE ontzettend voor de goede zorgen en dat wij Odina, Dientje, Dienepien twee jaar “ons meisje” hebben mogen noemen.

Ze is helaas aan lymfeklierkanker bezweken.

4 mei 2018