Okenia (nu Mia)

Berichtje van adoptanten: "Juli 2019, een maand om nooit meer te vergeten. Toen kwam eindelijk Okenia (nu Mia) toe in België met de nodige vertraging door hartworm. Ze was zo bang en schuchter. Ik dacht bij mezelf ’Waar moet ik met zo’n bang beestje beginnen?’ Ik zag haar als een “projectje” waar ik heel voorzichtig en nog meer geduld moest mee hebben. En mijn geduld werd beloond. Ik nam haar na 2 weken mee naar de hondenschool, waar ze vooral vreemde geluiden leerde kennen, andere honden van alle formaten. Uiteindelijk ben ik daarmee gestopt omdat ik van haar geen competitiebeest wil maken, dat zit er niet in vrees ik en dat hoeft ook helemaal niet. We gaan bijna dagelijks wandelen in velden waar ze op sommige stukken losloopt en volledig tot haar recht komt. Niemand anders enkel wij twee. Daar geniet ze van en ik ook. Ze is hier heel gelukkig, denk ik, en dat merk je ook aan haar, ze wil altijd bij ons zijn en wil dikwijls gestreeld worden. Waar ze doodsbang van is dat zijn jagers. Wij wonen vrij landelijk, en als het jachtseizoen geopend is, dan blijf ik best binnen, heb ik gemerkt. Ze moet in Spanje toch een slechte ervaring gehad hebben daarmee. Kippen, poezen, konijnen andere honden, alles laat ze links liggen en heeft enkel aandacht voor mij of mijn vriendin. Ze was dus echt niet geschikt voor de jacht, maar is wel superlief en een leuk gezelschapshondje. Nogmaals bedankt voor Mia te redden. Volgend jaar, na de verbouwingen, zijn we misschien van plan om een broertje of zusje te adopteren voor haar, en dan denken we terug aan jullie organisatie waar jullie echt heel fier mogen op zijn!"