Budy

Begin september 2019 heb ik gereageerd op een bericht op FB waar Budy ter adoptie werd aangeboden. 7 oktober was het dan zover, we mochten op Zestienhoven op gaan halen. Wat was het leuk te zien hoeveel mensen even blij waren als ik omdat het eindelijk zover was, je hond ophalen en heerlijk mee naar huis nemen.

Inmiddels is het februari 2020 en wat hebben wij een leuk dapper teckeltje in huis gekregen. In het begin kon ik me niet bewegen of Budy was erbij heel langzaam begint dat nu iets minder te worden. Dat bedoel ik met dapper. Dapper omdat hij langzaam steeds meer vertrouwen krijgt. Ik denk dat hij vooral onzeker naar mannen toe is. Hij blaft nog steeds onnodig veel naar mijn man en onze buurman, die hij dagelijks ziet omdat we samen elke dag 2 keer een bos wandeling gaan maken. Zijn grootste  vriend is de hond van de buurman, een labrador. Het is zijn grote voorbeeld, erg leuk om te zien.

Ja hij heeft een rugzakje maar dat geeft niet hij is me al zo dierbaar dat ik met rugzakje wel kan dealen.

Daarnaast is het eigenlijk een heel makkelijk hondje als hij er maar bij is, wandelen, loslopen, terrasje pakken, wat langer in een restaurant als we uit eten zijn allemaal geen probleem. Dus kortom van de leuke dingen die dit kleine ventje laat zien wordt ik zo blij dat hij niet meer weg te denken is uit ons leven.

En stiekem hoop ik dat zijn verlatingsangst langzaam maar zeker toch verdwijnt. Hoop doet leven zullen we maar zeggen.

Het is fijn te weten dat je voor vragen en eventueel raad bij ace altijd terecht kan.
Als er in de toekomst toevallig nog een klein teckelmeisje op leeftijd voorbij komt zou dat voor Budy misschien een leuk vriendinnetje kunnen zijn. 😊

Over een paar maandjes gaat dit verhaal weer verder, tot dan!

Hartelijke groet en een knuffel van Budy,

Sylvia