Milo heeft een apart verhaal te vertellen, in
zijn al zo korte leventje,… Hij werd afgezet aan de ingang van een
kerkhof, deze arme kat die gewoon was in een huis te leven,… Hij werd
geterroriseerd door de honden uit de buurt en de andere katten. Hij kon
zich niet verdedigen omdat hij dat nooit geleerd had,... Op een dag werd hij
door verschillende honden aangevallen maar kon gered worden door
het vrouwtje dat hem bij ons binnen bracht,…
De eerste dagen sliep hij veel, zocht je hand op
en wilde alleen maar knuffelen en bij iemand zijn,… Maar eens hij besefte dat
hij in een kooi moest leven kreeg zijn gedrag een heel andere wending,…
Hij wilde niet meer knuffelen, wilde geen aandacht, was dood- en
doodongelukkig, en wist op de een of andere manier te ontsnappen,…
Hij werd een maand gemist, alle zoekacties leverden niets op, hij was
weg,…
Op een dag stond hij heel magertjes terug aan de
deur en sindsdien wil hij niet meer weg, hij wil weer knuffels en bij iemand
zijn, en hoopt zo ergens te mogen thuis komen,…
We denken dat
Milo met de fles werd groot gebracht en hierdoor toch een stuk van de
kattentaal gemist heeft, want soms als je hem aan het strelen bent neemt
ze plots je hand en bijt er zachtjes in,… Alsof het een teken van genegenheid
is,… Hij is een speciale kat, die best thuiskomt bij een echt
kattenmens. Daar gaat hij zich het gelukkigst voelen,…
Meer informatie over Milo vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten