DAGBOEK FABIENNE - Balto,... Verhaal van een opvanghond,...

Onze fosterfamilies gaan zich in dit verhaal ongetwijfeld herkennen,… Elke foster is altijd een beetje moeilijk,… Ze liggen aan ons hart, ze moeten het halen, we willen ze gelukkig zien,… 

Balto kwam binnen nadat hij werd gedumpt omdat hij te oud werd, een Bulletje, tegenwoordig gebeurt dit meer en meer,… Wat mensen niet beseffen is dat deze hondjes vaak heel veel gezondheidsproblemen hebben, en daar willen de baasjes die hen eens zo koddig en grappig vonden, niet aan mee werken, niet aan mee denken,… Zo ook voor Balto, 9 jaar, moest heel zijn leven op het kleine terras slijten aan de achterkant van het appartement,… Hij mocht niet binnen en moest alleen op dat eenzame terras leven,… Hoe moet dat hondje geleden hebben, hem nu kennende en met eigen ogen zien hoe graag hij op de bank ligt of lekker op je schoot,...

Balto belandde in de refugio op hele korte tijd op de helft van zijn gewicht,… Wij dachten dat hij treurde, maar na onderzoek bleek dat hij een tumor had in zijn prostaat,… Hij moest dringend geopereerd worden want hij had pijn en daarom wilde hij niet meer eten, noch leven,… Ik nam hem mee naar huis op zijn zwakste, denkende dat hij het niet meer ging redden,… Thuis was hij aanvankelijk heel apathisch en niet mensgericht. Hij leerde maar langzaam dat wij wilden knuffelen, voor hem zorgen en hem lief hebben, hem verwennen,… Je zag hem na zijn operatie zo veranderen en ook zijn doffe oogjes werden behandeld,… In het begin was het een heel gevecht om die druppeltjes 4 x per dag in zijn oogjes te doen, maar ondertussen gaat ie er gewoon voor zitten en lacht bijna van dankbaarheid,… Langzaam maar zeker ging hij mee lopen waar ik ging, ging hij knuffelen,… Sinds een paar dagen krabt hij zelfs met zijn pootje om te zeggen: niet stoppen, vooral verder doen, ik wil nog meer knuffels,… Zijn balletje is hem heilig, alles moet opzij: kasten en deuren en stoelen, want hij moet en zal zijn balletje hebben,...

Kortom, Balto, met zijn kromme zwakke pootjes, heeft een lange lijdensweg afgelegd,… Wij hebben de eer gehad hem te mogen redden, hetgeen nu zo een heerlijk gevoel geeft,… Fosteren is zo gelijkmakend en het geeft je zo een voldoening als je hem later zo gelukkig bij zijn adoptanten ziet,… Daar doen we het voor !! Die tweede booster alvorens ze weer naar een nieuwe start vertrekken, die start, die maken wij,… Dat is gewoon prachtig en daar kan ik enorm van genieten als het gelukt is,…

Ik weet dat het echt veel werk en opoffering van je vergt, de nachten dat je hem moet verzorgen, het eerste grote “ongelukje”, de verzorging na de operatie, de slapeloze nachten van "redt hij het wel”,… Maar geloof me, als je echt van honden houdt en je je hart geeft aan zo een lieverd, is het zeker zeker de moeite waard! 

Het ga je goed Balto, mijn deugniet, mijn bambini, voor altijd in mijn hart,… Leef lang en gelukkig !!!!