Hij was het kleine pupje dat twee jaar geleden
met Driekoningen het geschenk was voor het
kleindochtertje,… Een schattig pluisje dat gedurende enkele
weken een schattig pluisje was maar dan ging groeien en zich liet
kennen, deel wilde uitmaken van de familie,… En dat zinde mama niet,…
Met een smoesje werd aan het kleine meisje uitgelegd dat Pluisje
gaan lopen was en niet meer bij hen wilde wonen,… Maar de realiteit
was dat opa zijn geschenkje weer terug kreeg en dat probeerde op te
vangen op zijn oude dag,… Mensen wisten te vertellen dat het
pluisje stilaan zijn hart had ingepalmd, hem lief was,… Maar geen mens kwam nog
bij hem op bezoek, geen kinderen op het zondagse diner, geen vriend
bleef nog over op zijn gezegende leeftijd,… Maar Pluisje was er wel
altijd, en zo groeide deze lieve Podenco uit tot zijn enige vriend nog in dit
leven,… Maar enkele weken geleden liep Pluisje alleen rond in de
verwaarloosde tuin,… Doordat hij zo onrustig was, alarmeerden de
buren de politie,… Bij hun binnenkomst bleek dat opa was heen gegaan,… Pluisje
was bij hem gebleven tot zijn laatste adem,… Het werd even druk in
het huis van opa,… Kinderen liepen af en aan,… Toen de eerste dagen voorbij
waren en opa begraven was, bleef Pluisje alleen over in het grote
huis met verwaarloosde tuin,… De buren begrepen dat niemand hem ter
harte wilde nemen, en opdat hij niet van honger zou omkomen, werd
er dagelijks eten over de muur gegooid: oud brood, overschotjes, water, etc,…
Maar Pluisje kon daar niet blijven en dus kwam hij na al die weken
bij ons terecht,… Net zoals opa snel vergeten was, zo verging het
ook Pluisje,… Niemand heeft achter hem gevraagd en niemand van de
familie heeft hem tot op de dag van vandaag gemist,… Het huis en de
verwaarloosde tuin staan nu te koop,… Pluisje is bij ons, legt zijn
kopje dankbaar in je handen en hoopt dat hij morgen weer geluk mag
vinden,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten