Senna (ACE Fursby) anderhalf jaar in Nederland.

De adoptante van Senna (ACE Fursby) laat ons anderhalf jaar na de komst van Senna weten hoe het gaat met dit eerst zo bange hondje. Van deze verhalen worden we natuurlijk heel blij!

Het gaat steeds beter met Senna. Ze wordt zelfs al een beetje brutaal, zoals een gelukkig hondje hoort te zijn. Ze pakt dan haar kroelbeestje en dan moet je met haar spelen. Dan staat ze te trekken aan dat ding. Ik laat haar wel winnen. Is goed voor haar zelfvertrouwen.

Als ik ga werken laat ik haar eerst 45 minuten uit. Heel relaxed. Dan thuis wacht ik eerst tot ze rustig gaat slapen. Op de rugleuning van de bank kan ze zo naar buiten kijken. Dan loop ik rustig weg. Dan gaat ze naar boven en dan slaapt ze denk ik op bed. Als ik thuis kom staat ze op en vliegt naar de voordeur. Dan kroelen we even en gaan we snel wandelen. En als we thuis zijn krijgt ze eten. Zakjes eten of runderhart of een half gekookte schenkel. Brokjes krijg ik er niet in. Ik kan nu gewoon op haar kopje aaien. Onderweg springt ze soms kwispelend op tegen mijn benen ff aaien en dan is het goed. Ik denk even een bevestiging vragen. Ze is heel lief tegen honden, maar na een paar keer snuffelen heeft ze het wel gezien. Dan wil ze verder. Ze wandelt graag. Alleen als ze knallen hoort buiten dan raakt ze in paniek en kijkt ze naar mij wat ik doe. Ik negeer het en kijk de andere kant op en blijf langzaam doorlopen.  Daar wordt ze weer kalm van. Zal wel goed zijn, denkt ze dan. Als er binnen een lepel op een bord valt is er dezelfde reactie. Maar ze is dan vrij snel weer kalm. Ze is vrolijk en ontzettend lief en soms ondeugend. Bijna weer een gewoon hondje. Ze is erg aanhankelijk, maar het liefst ligt ze op verschillende plekken op de bank op een dekentje. Je mag ook al haar kopje met beide handen vastpakken om te kroelen. Ze houdt niet van vastgehouden te worden. Even is leuk, maar dan moet ze los kunnen lopen. De tuin vindt ze alleen leuk als ik er ook zit. Als ik naar binnen ga, gaat zij ook.

Binnen is ze zindelijk. Heel af en toe een plasje, maar dan is ze waarschijnlijk geschrokken ergens van. Als ik thuis ben doet ze nooit iets. Maar dat in anderhalf jaar. Is hartstikke goed. Het duurt lang bij zulke hondjes voordat ze je vertrouwen. Vanaf dan kun je pas langzaam opbouwen. Het is een schatje en ik wil haar nooit meer kwijt. Ik wilde met haar naar de dag van ACE, maar Senna is wagenziek. Dus ben niet gegaan. Had jullie graag laten hoe vrolijk ze nu is. 

Heel veel succes met het goede werk wat jullie doen.