Ons avontuur met Max

Via Pia de Beer kwamen we in contact met de Stichting ACE. We wilden graag een Spaanse waterhond. Hij/zij mocht wel wat ouder zijn aangezien wij ook niet meer de jongste zijn. Echter het liep allemaal anders, onze zoon bood spontaan aan een pup te nemen als die zich voordeed bij Ace. Als wij er eventueel niet meer voor konden zorgen dan zouden hij en zijn vrouw hem/haar overnemen. Dit gaf voor ons de doorslag. Toen Pia een berichtje deed dat er vier pups uit het dodingsstation in Spanje waren gered en wij er één konden adopteren waren we snel over stag. Alles werd in gang gezet en we kozen voor Albarico, een mix Spaanse waterhond x Breton die we later zouden omdopen tot Max. Toen de adoptieprocedure was afgehandeld was het dan zo ver. Op 1 juni 2018 hebben we de toen 4 maanden oude Max die samen met zijn broertje was overgevlogen uit Malaga opgehaald van Schiphol in Amsterdam. De eerste twee nachten was het piepen en janken, meneer wou n.l. niet in de afgesloten bench. Niet verwonderlijk, hij had minstens 4 uur in een afgesloten kooi in het ruim van het vliegtuig gezeten vanuit Spanje. Na een tijdje trainen ging het steeds beter, al vrij snel kreeg hij door dat dit z'n plekje was, ook had hij er geen problemen meer mee dat het deurtje 's nachts dicht bleef. Max is een vrolijke allemansvriend en vindt alles en iedereen leuk. Hij is erg slim, kent inmiddels allerlei commando's zoals kom, zit, wacht etc. Als we gaan eten gaat hij uit zichzelf in de bench, uiteraard hebben we hem dat geleerd, binnen de kortste keren had hij dit door. Bij het oversteken wacht hij keurig tot hij het commando over krijgt. Los lopen waar het verantwoord is gaat ook prima, hij blijft netjes in onze nabijheid. Natuurlijk, het is een echte puber en als zodanig gedraagt hij zich ook. Constant daagt hij ons uit met een ondeugende blik in zijn ogen van 'hoe ver kan ik gaan'. Gekscherend noemen we hem vaak de Spanjaard, vooral als hij weer wat uitgevreten heeft. Om ons geweten te sussen zeggen we regelmatig, ach… alle jonge honden zijn zo. We zijn benieuwd hoe hij zich verder ontwikkeld. Zo druk en ondernemend als hij nu nog is zal hij toch niet blijven?! Achteraf zijn we wel blij dat we deze ongecompliceerde jonge hond uitgekozen hebben, het had heel anders kunnen uitpakken met een andere oudere hond.

Groetjes van Max en zijn baasjes