Bam en Boleo lagen hun leven
lang aan een ketting op een constructieplaats,… Ze waren de
honden van een medewerker die hen van bouwwerf tot bouwwerf meenam en aan de
ketting hield,… De hondjes hebben
nooit liefde noch warmte gekend, hun taak was waken als de arbeiders naar huis
waren, en dit hun leven lang,… De werfleider werd echter
ziek en liet hen uiteraard achter,… De nieuwe werfleider wilde hen niet hebben,
dus moesten ze naar het
dodenstation,… Daar hebben wij hen van
gered, beide hondjes hebben, ondanks deze vreselijke omstandigheden en hun
trieste bestaan, toch nog zin om mensen lief te hebben,... Bam was eerst een beetje
bang maar langzaamaan voelt hij aan dat zijn leven een andere wending
gekregen heeft,… Onze Boleo komt ook stilaan los,… Ze weten
niet wat er gebeurt,… De stakkerds,… 3 jaar lang, dag en nacht aan een
ketting, vuil water en brood als maaltijd,
zon en koude, wind en regen trotserend,… Alsof de constructiematerialen van goud
waren, maar hun levens waardeloos,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten