Julie, een oudere hond, gedumpt in het
dodenstation, haar dagen waren geteld, haar leven
opgegeven,… Zij is een van de vele oudjes die vandaag niet
meer van tel zijn, die weerloos gedumpt en weggesmeten worden, anders kan ik het
niet uitdrukken,… Tijdens mijn “bezoek” aan het dodenstation, iets
dat met ouder worden altijd maar moeilijker gaat en nog veel dieper gaat zitten,
zag ik deze oude dame haar neusje tegen de vieze
ijzeren deur duwen en duwen, om toch maar wat aandacht te
krijgen,… Neem deze, en deze, en deze, zei de werknemer daar ter
plaatse,… Hij ging automatisch aan dit oudje met haar kapotte neusje
voorbij,… Ze keek ons aan en ging toen in een hoek van haar
stinkende kooi liggen,… Toen ik de deur open deed, stond ze
helemaal perplex,… Toen ik haar streelde, kreeg ik een gigantische lik en was
meteen gewassen,… Samen zijn we naar de auto gewandeld,… Ze was
bang en wist het niet goed,… Maar toen ze bij ons in de refugio aankwam, toen
werd ze rustig en zit daar nu ook in een kooi,… Maar hier is
onze Julie meer dan een oude hond, meer dan een afgedankt meubelstuk,…
Deze hondjes hebben ook recht op een goed leven,… Ze zijn
geen jonge, knappe exemplaren maar de dankbaarheid en de liefde die je
van zo een oudje, dat niet meer meetelde, kan krijgen, daar kunnen
wij mensen nog heel veel van leren,… Julie, geef haar die
kans,…
Meer informatie over Julie vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten