Pagina's

dinsdag 17 oktober 2017

Bericht van Gispy (ACE Almendra)

Tweede brief van Gipsy.

Nou nou… Hier weer een update vanuit Leiden waar ik in een drijvend hondenhok ben beland.
Het gaat goed met mij. Ik begin al aardig te wennen aan mijn nieuwe roedelleiders en mijn nieuwe zus.
Weten jullie nog dat ik me afvroeg of spelen en grommen samengaat. Nou ik kan jullie vertellen dat dat wel degelijk kan. Na een wat bange en afwachtende start heb ik geleerd dat ik helemaal niet bang hoef te zijn als mijn zus gromt. Het betekent eerder dat ik op moet staan en haar in haar poot moet bijten. Of in haar nek of haar staart. Sinds ik dat door heb doe ik dat graag. Het liefst val ik haar de hele dag lastig. Ik zal als bewijs een video meesturen waarin ik aan het spelen ben.
Verder ben ik nog steeds erg op mijn hoede buiten. Maar ik trek niet meer de hele tijd aan de riem. Dat is iets voor puppy’s. En ik ben echt geen puppy meer. Maar soms krijg ik het in mijn bol en dan ben ik ineens voor alles bang. Ik vertrouw dan zelfs mijn bazen niet meer. (zou ik dan toch nog een puppy zijn) Toch is dat gek aangezien ik ’s ochtends graag druk doe op het bed. Ik daag mijn zus uit en ren op en neer tussen de slaap- en huiskamer. (Jippie ze zijn weer wakker…….spelen, spelen, spelen).
Oh ja en dan krijg ik ook heel erg vaak een draai om mijn oren…. Niet schrikken hoor. Het is niets ergs Dan pakken ze mijn oor vast en draaien om mijn oor met hun vingers. Erg lekker kan ik wel zeggen.
Ik maak mijn baasjes ook vaak aan het lachen. Dat is heel makkelijk. Ik hoef maar door mijn voorpoten te zakken en wat bewegingen te maken en dan worden ze al blij. Of mijn zus in haar poot bijten… Dat vinden ook zo grappig. Ik snap hun lol niet zo want hun mag ik niet bijten.
Laatst knabbelde en likte ik voorzichtig aan de vingers van mijn bazen. Zij vonden dat leuk en waren vereerd. Ze moesten eens weten dat ik alvast aan het proeven ben voor het geval dat……. je weet maar nooit hoe mijn leven verder gaat. Ik ben en blijf een Spaanse straathond. (olé)
Onlangs bleken mijn bazen nog een hok te hebben. Daar gaat mijn bazin iedere dag naar toe. Onze baas brengt ons wat later en gaat dan weg. Wij blijven in dat andere hok. Daar worden oude stoelen heengebracht en na een tijdje heeft mijn bazin ze weer helemaal mooi gemaakt. Dan worden ze weer opgehaald. Tussen de middag gaan we naar een hele grote tuin waar ook andere honden komen. Daar moet ik niet nog zoveel van hebben. Ik ben meestal blij als we weer naar het hok mogen. Maar ook dat gaat steeds beter. Er is een plekje waar ik het water in kan en dat doe ik graag. Ook als we naar het meer gaan ben ik graag in het water. In de stad heb ik een korte lijn van maar 10 meter. Maar bij het meer heb ik een lange lijn van 15 meter
Wel moet ik nog even vertellen dat ik nog steeds niet open ben naar anderen (honden en mensen). Ik heb al een paar keer gegromd naar mensen en honden maar dat viel niet echt in goede aarde. Nu blaf ik daarom. Maar daar zijn mijn bazen ook niet blij mee. Tenminste dat denk ik. Weet iemand wat het woord foei betekent??  Maar zij kwamen zomaar op mij af lopen/ rennen. Ik moet mezelf toch ook verdedigen. Anders denken ze straks dat Spaanse straathonden bang zijn.
En er lopen hier best een flink aantal van ons.
Gelukkig is de straf dus het woord foei en een boze blik. Maar daar blijft het ook bij maar ik vindt het genoeg… Daar kan ik wel mee leven.
tot zover een update van mij.

Ik weet niet wanneer ik weer tijd heb voor een updaten maar tot die tijd een poot, een lik en…..Caramba….. een dikke knuffel.

groetjes Gipsy,

UPDATE!!!!!!

Beste allen,

Het voorgaande is alweer van drie of vier weken geleden.
Er is zoveel gebeurd.
Ik heb in de grote tuin (wat een park blijkt te zijn ) een kleine puppyvriend waarmee ik vaak speel tussen de middag. Het is een jong mannetje dus je weet nooit of hij misschien wel verliefd op me kan worden. Hij heet Joep. En Joep is samen met mijn pleegzus (Silly) de allergrootste spelevriend die ik heb. Maar ik wordt iedere dag ondeugender. Ik speel veel met mijn pleegzus (Silly). Soms ben ik dan lomp en onhandig. Maar ik maak het dan snel weer goed. Ook voor andere honden ben ik minder bang. Ik loop om ze heen en wil dan aan hun kont snuffelen.

En dan het mooiste. Ik mag af en toe loslopen. Oké. Ik heb dan wel nog een touw of riem van 10 tot 15 meter achter me aan slepen. Maar dat maakt geen eng geluid en dat vind ik dus niet erg.
Mijn bazen spreken echt met elkaar over echt loslopen. Maar ik voel aan ze dat ze dat nog een beetje eng vinden. Maar ooit….Ooit.

Ik weet het zeker.
Dus het gaat goed met me, ik ben blij, ik heb een pleegzus waarmee ik altijd kan spelen, misschien een toekomstige lover.
En ik hou van mijn bazen. Ik heb het goed getroffen en heb het naar mijn zin.

Tot snel



Gipsy



Klik hier voor de filmpjes die mijn baas gemaakt heeft en die de mevrouw van het blog aan elkaar geplakt heeft.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten