Creme, aan ons poort afgegeven door werklui,...

Een verwaarloosd ventje, hij werd ergens gedumpt,... Leefde reeds een tijdlang alleen, zoekend naar een koesterend woord en een lieve knuffel,… Werkmannen die op een werf aan het werk waren gaven de stakkerd elke dag een stukje van hun boterham, dan legde hij zich bij hen neer en genoot elke dag van het kleine moment, een beetje aandacht en een beetje eten,… Hij kwam elke dag opnieuw naar hen, een van de werklieden had echt een band met hem maar hij kon hem geen warme mand bezorgen. Toen het werk afgewerkt was, stond Creme terug bij af, wat zou er met hem gebeuren,… En zo kwamen de mannen naar ons en vroegen of we hem aub konden opnemen, niemand keek anders naar hem om,… Hij was zo verwaarloosd, vies en vuil, zijn huid dringend aan verzorging toe,… Dankzij zijn zachte karakter kwam deze stakkerd, die we ‘Creme’ hebben genoemd, bij ons terecht,…