Italo is een klein ventje dat werd af gegeven in het
dodenstation, zijn eigen baasje kwam hem persoonlijk binnen brengen met de
boodschap dat ze hem beu was,… De kleine hond kon niet meer gaan, de reden
daarvan was dat zijn nageltjes zo waren ingegroeid dat ie niet meer kon gaan,
daarbovenop zijn zijn voorpootjes helemaal scheef gegroeid… Hij heeft totaal geen
spiermassa van op het kleine balkon te zitten,…
Ze vertelde fier dat hij braaf zijn hele leven op het
kleine balkonnetje zat en nooit durfde huilen of blaffen want dan gaf ze hem
ervan,…
Zijn achterpootjes zijn ook niet zoals ze moeten zijn, wat
er juist mee is moeten we onderzoeken, het is eigenlijk een echt wrak, het hele
hondje,…
Door de pijn die hij heeft en heeft gehad, is hij
een hondje dat niet weet wat liefde is, hij is gewoon om te worden genegeerd, om
te worden geschopt,…
Langzaam leren we hem het tegenovergestelde, als hij een
hand ziet komen duikt hij in elkaar en kijkt je aan met bange ogen, trekt een
beetje zijn lipje uit zekerheid dat het weer geen klap worden zal,…
Deze lieverd heeft nog een lange weg te gaan, hij is niet meer jong en leefde in
een hel…
Laat ons hier iets aan doen,… Wie durft dit projectje aan,…
Italo heeft nog een leven voor zich, maar dan met een andere
wending,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten