Pip

In december 2016 kwam er een oproep van ACE voorbij met daarop de foto van de, destijds genaamde Felicity. Als titel stond er “lief, liever, liefst”. Ik heb natuurlijk wel meerdere hondjes de revue zien passeren, maar dit was liefde op het eerste gezicht. Het voelde (klinkt raar misschien) dat ze bij mij hoorde.

Ik heb, meen ik, dezelfde avond nog contact opgenomen of zij nog beschikbaar was, en dat was ze......Er was wel al een gegadigde geweest maar die had niets meer laten horen, zo kwam ik op de eerste plaats  op de wachtlijst en werd er heel snel een afspraak gemaakt voor een huisbezoek.

In de avond op donderdag 8 december kwam er al iemand voor een kennismakingssgesprekje waarin ik een hoop informatie kreeg en veel mocht vertellen over o.a. mijn gezin, de verwachtingen van het hondje, de uren waarop ik werkte, de afzetting in mijn achtertuin en dergelijke. Gelukkig deed ik aan de voorwaarden om Pip (inmiddels haar nieuwe naam) te mogen adopteren.

Dit moment kwam al heel snel... Precies 1 week later stonden wij om 23.00 in de avond op vliegveld Eindhoven met meerdere mensen te wachten op het vliegtuig uit Spanje waar o.a. Pip in zat en meerdere hondjes. Pip was doordat ze zo inimini was, als enigste als handbagage vervoerd en had volgens haar begeleider de hele vliegreis geslapen. Toen werd ze uit haar tas gehaald en op schoot gezet, ik werd gelijk overladen door kusjes, zo verschrikkelijk lief....

Pip was op dat moment maar 6 maandjes oud, dus ook geen halsbandje en dergelijke gewend, dus werd ons geadviseerd haar naar de auto te dragen ipv te lopen. Dat hebben we geweten want tijdens het auto rijden, moest mevrouw toch wel wat kwijt, met het gevolg dat de oudste zoon onder de uitwerpselen zat en buiten de auto behoorlijk moest overgeven 😕

Eenmaal thuisgekomen liep onze Spaanse dame met ons mee richting de woonkamer, maar na 1 poot over de drempel, schrok ze zich plots een hoedje want daar stonden ineens 2 van de 3 poezenbeesten haar aan te staren.  Na dit schrikmomentje haalde ze (tot op de dag van vandaag) alles uit haar trucendoos om vriendjes te worden met haar behaarde huisgenootjes.

Die nacht heeft ze al gelijk goed doorgeslapen, zo moe van alle indrukken.

Vanaf het begin af aan gedraagt ze zich voorbeeldig, s`nachts slaapt ze in de bench en overdag gaat ze lekker haar eigen gangetje.  Het zindelijk maken was in het begin even zoeken hoe dat moest, maar lang leve internet waar volop tips staan.

We zijn zelfs op hondentraining gegaan waar ze vooral genoot van alle honden om haar heen, want ze is gek op alle dieren en onderwerpt zich onmiddellijk als ze er 1 tegenkomt.

Tijdens haar wandelingen vind ze het geweldig om los te lopen en te rennen en s-avonds loopt soms 1 van de katten mee om haar te begeleiden haha.

Wat ik kan vertellen over de adoptie van Pip...Ik vond het heel snel en fijn gaan. Ik ben iedereen die zich inzet voor de honden ook heel dankbaar hoe goed ze dat doen. Ik heb uiteraard heel veel geluk dat zij nog zo jong is en daarom zeer zeker geen trauma`s heeft, heel makkelijk, vrolijk enthousiast is, sociaal en echt heel vriendelijk naar kinderen en dieren, maar de mensen die haar verzorgd hebben, hebben een dikke pluim verdiend.

Hartelijk bedankt voor deze kleine schat.

Groetjes Christel en natuurlijk Pip