Gibsy, een uitdaging, maar eentje die ik zo weer over zou doen!

Op het moment van schrijven zijn wij net terug van een stukje hardlopen in natuurgebied Spaarnwoude. Ik open de mail en ontvang bericht van ACE of ik een stukje wil schrijven, tuurlijk wil ik dat doen, want ik ben apetrots op onze Gibsy. Waar zal ik beginnen?

Een jaar geleden kwam Gibsy in ons leven. We wilden graag een herplaatser, omdat wij dieren graag een tweede kans bieden. Niet te groot van formaat, maar wel voldoende energiek om mee te gaan in ons actieve leventje. Gibsy, destijds Hada genoemd, kwam al snel in de picture. Wat een heerlijk koppie, een knuffelkont, maar ook wel een beetje ADHD vertelde het opvangadres. Mijn man en ik planden een bezoek in om haar te ontmoeten. We hadden onze zoon bewust niet meegenomen, omdat we bang waren dat hij iedere hond graag zou meenemen en ik toch graag een goede screening wilde doen (voor zover mogelijk natuurlijk). Uit de eerste ontmoeting bleek dat Gibsy zindelijk was, alleen thuis kon blijven, anderen honden wel eens spannend vond en lekker veel energie had. Wij waren op slag verliefd en het adoptieproces werd ingezet.

Integratie

Gezien het feit dat wij ook twee katten hebben en we niet wisten hoe de dieren op elkaar zouden reageren was dit wel spannend. We volgden de adviezen op voor integratie. Zo namen we tijdens onze eerste ontmoeting al de geur mee van de katjes naar Gibsy en vice versa. Verder hebben we allerlei andere adviezen opgevolgd om de integratie zo goed mogelijk te laten verlopen. Helaas worp dit niet zijn vruchten af en begon ik erg mijn twijfels te krijgen of dit nog wel goed zou komen. De katten leefden praktisch boven en als ze dan toch beneden kwamen begon Gibsy uit te halen, te jagen en wilde zij ons claimen. De cirkel was dan weer rond, want het gedrag van Gibsy had succes. De katten zaten weer doodsbang boven en werden met de dag, omdat dit zeer mensgerichte beestjes zijn,  ongelukkiger. Ook de katjes hadden een verleden. Eén van hen was in het begin héél angstig, viel je aan en dit heeft uiteraard ook tijd en begeleiding nodig gehad om te wennen. Inmiddels was er niets meer terug te zien van angst en nu ze het zo fijn hadden bij ons had ik hen dit aangedaan. Ik zat met mijn handen in het haar en wist even niet meer of ik er goed aan had gedaan een hond te adopteren. We hielden al echt van Gibsy, maar de katjes waren er eerder. Dit kon ik hen niet aandoen. Met Ace contact opgenomen en de situatie uitgelegd. Ace heeft ons goed geholpen en was altijd bereikbaar; zij hebben ons in contact gebracht met een gedragsdeskundige. Die heeft op afstand nog wat tips gegeven en via de hondenschool, waar wij inmiddels ook waren gestart met een basiscursus, hebben wij ook veel tips ontvangen.

Gelukkig kon ik na vier maanden met volle enthousiasme vertellen dat wij erin geslaagd waren de dieren in harmonie met elkaar in één huis te laten leven. Ze respecteerden elkaar, leefde in één ruimte op gepaste afstand en dat was voor ons voldoende. Het heeft heel veel tijd in begeleiding/training gekost, maar het heeft gewerkt. En zelfs vandaag de dag zien wij nog vorderingen hierin; de foto’s zeggen denk ik genoeg J

Je mag hond zijn

Gibsy liep vanaf het begin altijd braaf naast. De wereld om haar heen vond zij toch wel erg spannend. Niet zozeer prikkels van geluiden, maar wel andere honden en mensen. Voorbeeldig zou je zeggen zo een hond die altijd braaf ‘naast’ loopt wanneer zij los is en zich perfect gedraag tijdens de gehoorzaamheidslessen. Tuurlijk, maar een hond die zich alleen maar focust op haar baasje en alert is op de omgeving is niet ontspannen en vertoont niet echt ‘honds’ gedrag. De hond moet zich ook kunnen ontspannen door de omgeving te verkennen met haar neus, lekker te struinen, contact te maken als zij dat wil etc. Je ziet heel duidelijk dat er tijd voor nodig is om ‘herplaatsers’ te laten wennen. Mijn advies is dan ook echt om niets te forceren en alles heel rustig op te bouwen! Ga eerst regelmatig naar vertrouwde plaatsen in de buurt en bouw dit langzaam uit naar nieuwe locaties/prikkels. Zo hebben wij dit ook aangepakt met Gibsy en gaandeweg werd Gibsy vrijer en moest ik soms ook echt moeite doen om haar ‘hier’ te roepen, omdat ze bijvoorbeeld druk in een kuil aan het graven was. Ik kon het waarderen dat ze dan wel eens niet luisterde, want ik begon te merken dat ze weer echt hond kon zijn. Tegelijkertijd kwam daarmee ook de volgende uitdaging. Gibsy vertoonde jachtgedrag op watervogels. Leuk hoor dat hond zijn J. Ik kon gewoon niet meer normaal langs een watertje lopen, waar dat voorheen wel kon. Haar pootje ging omhoog en weg was ze. Ook al waren de eenden weg, ze zat in een soort waas en als een dolle zwom zij dan heen en weer. Je kon roepen wat je wilde, maar er was geen aandacht. Ik heb haar dikwijls uit het water moeten halen, omdat zij rustig 20 minuten als een gek aan het zwemmen was. Gedesoriënteerd leek ze dan en je zag de vermoeidheid toeslaan. Dit begon een serieus probleem te worden, omdat er bijna overal water is en dus ook watervogels. Een sloot is niet zo een probleem, maar een kanaal dat onder een drukke weg doorgaat kan ik niet zomaar oversteken.  Een nieuw trainingsplan was geboren! Maar ik kan je zeggen dat we op dit punt ook vele stappen hebben gemaakt en haar jachtinstinct beheersbaar is. Ze mag en kan op veel plaatsen gewoon weer loslopen, gaat zelfs los mee met paardrijden. Alleen bij nieuwe gebieden is er extra oplettendheid geboden en beginnen we aan een lange lijn.

Je moet je aanpassen en verwachtingen bijstellen

Inmiddels volg ik zelf een instructeursopleiding, loop ik stage op een hondenschool en ben ik een individuele uitlaatservice en oppasservice voor katten gestart. Door de diverse uitdagingen met Gibsy wilde ik nog meer leren over het gedrag van honden. Het instinct versus aangeleerd gedrag, de hondentaal en nog veel meer. Ik heb geleerd hoe belangrijk het is je te verdiepen in de taal waarop de hond communiceert om je hond zo nog beter te begeleiden.

We weten haar historie niet precies en je kan en mag niet zomaar aannames doen. Wel constateren we in haar gedrag dat zij een persoonlijke ruimte heeft naar mens en dier. Die ruimte wordt langzaam kleiner, dit komt doordat we haar leren welke mogelijkheden ze heeft en doordat zij meer zelfvertrouwen heeft gekregen (o.a. door hersenwerk).

Wij hebben geleerd dat wij ons moeten aanpassen en de verwachtingen moeten bijstellen. Ik heb er moeite mee gehad dat Gibsy van allemansvriend in de eerste week naar niemandsvriend veranderde. Ik begreep het niet, ze wilde toen door iedereen aangehaald worden en opeens vond ze dat eng. Wellicht omdat wij nog niet haar echte basis waren en er in de eerste week nog niet echt sprake was van een roedel. Kwam het door haar verleden of is er iets gebeurt? Ze is heel nieuwsgierig van aard en komt graag mensen besnuffelen. Door haar lieve koppie wil iedereen haar gelijk aaien en hangen zij direct over dat kleine hummeltje heen. Dat is ook best spannend! We hebben geaccepteerd dat zij die ruimte nodig heeft en vragen anderen haar die ruimte te geven. Ze doet namelijk niets, maar vindt een uitgestrekte hand eng en ik wil voorkomen dat zij straks gaat happen of grommen als zij mensen ziet, omdat zij iedere keer iets van haar willen. We hebben daarom een mooi tuig gekocht met daarop ‘niet aaien’.  Zo kon zij toch op haar manier contact maken, zonder dat er gelijk een hand werd uitgestoken. Naar mijn idee vind zij dit erg prettig en inmiddels zie ik dat zij veel sneller contact maakt met vreemden, want eigenlijk wordt zij heel graag geknuffeld. Ze vindt visite en drukte ook heel gezellig en ze geeft het duidelijk aan als ze fysiek contact wilt. Ze komt dan naast je zitten, snuit tegen de hand duwen en dan is het goed. Zolang het op haar initiatief gebeurt. Overigens geldt dit niet bij ons als gezin hoor, wij mogen de hele dag kroelen en kinderen mogen haar ook altijd aanhalen.

Honden zijn geen robot, we leren hen commando’s en samen te werken, maar dit betekent niet dat zij maar altijd zullen luisteren. Ik accepteer dat zij een individu is, waarbij het heus wel eens kan gebeuren dat zij haar instinct volgt of een andere keuze maakt dan in onze ogen wenselijk is.

Nu één jaar later

De huisdieren leven in harmonie met elkaar. Gibsy kende vrij snel alle basiscommando’s en geniet zichtbaar van ons (actieve) leventje met uiteraard ook voldoende rustmomenten. We hardlopen samen én ze vindt het geweldig als ze mee mag naar stal. Heerlijk struinen op de boerderij en samen maken we mooie ritjes in prachtige natuurgebieden. Zij toont niet meer zo veel interesse voor watervogels en als dat wel is kan ik haar goed bij mij roepen. Mijn droom is uitgekomen dat ik mijn hond mee kan nemen tijdens een buitenrit. Als kind leek me dit geweldig en nu doen wij dit circa 1 à 2 keer per week. Onze zoon is stapelgek op haar en zij doen samen ook veel hersenwerkactiviteiten zoals het aanleren van allerlei trucjes. Maar ook heerlijk samen luieren, een dutje op de bank en veel knuffelen is geen straf voor Gibsy. We zijn blij dat we alles hebben doorgezet en veel tijd en energie hebben gestoken in de begeleiding en training, want dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Gibsy heeft veel meer zelfvertrouwen gekregen. Aan de lijn vindt ze andere honden nog wel heel spannend en kan dan uitvallen. We trainen nog veel op dit punt en lopen andere routes om de confrontaties te beperken en gedrag positief te beïnvloeden. Ik ben ervan overtuigd dat we ook in de proces stappen gaan maken samen en wij proberen haar hierin dan ook zo goed mogelijk te begeleiden. Kortom: een herplaatser kan een uitdaging zijn, vol met obstakels die je niet had verwacht en waarvan je niet altijd direct de juiste aanpak weet om er mee om te gaan. Maar met veel liefde, tijd, geduld en begeleiding kom je er wel. Over het algemeen zijn deze hondjes heel bereidwillend om voor je werken en willen zij het graag ‘goed’ doen. Een hond vertoont gewoon gedrag dat soms in onze ogen niet wenselijk is. Aan ons de taak om op een positieve manier te laten zien wat wel wenselijk is en daarvoor te belonen. Ze zijn superslim en beseffen heel goed wanneer zij wel of niet resultaat behalen. Wij willen Gibsy voor geen goud meer kwijt en zijn trots op alle stappen die zij al heeft gemaakt.