Pagina's

donderdag 2 maart 2017

Eerste dagen Pablo (Berlioz)

We hebben Pablo al goed leren kennen in maar een paar dagen tijd. Het is (inderdaad) een heel bang hondje, maar ook een super dapper en lief hondje! Er staat bezoek te popelen om hem in het echt te zien, en hij heeft ook al een elftal aan potentiële oppassers mocht dat nodig zijn. Maar we geven hem zo veel mogelijk de tijd en rust om te wennen, we doen het rustig aan. 
Pablo houdt van leverworst, gedroogde runderlong, maar brokjes van de Albert Heijn gaan er ook wel in. Ook houd hij van een rugmassage en chillen in zijn bench. En soms klimt hij op de bank, en dan tillen we hem op schoot om te knuffelen. Dat vind hij in het begin wat irritant, maar toch ook wel fijn, met een beetje kriebelen valt-ie zo in slaap. 

De eerste avond is hij niet uit de bench gekomen en heeft hij met de rug naar ons toe gelegen met zijn oren plat. Hij wilde geen aandacht, dan ging hij grommen. Maar zijn medicatie in een beetje leverworst ging er wel in, dat at hij zelfs van mijn hand. 
De volgende dag lag Pablo de kamer in te kijken en zijn oortjes staan inmiddels omhoog. We laten hem met rust, wat super moeilijk is want hij heeft een hoog knuffel gehalte. 

Na de tweede nacht was hij nog niet uit zijn bench gekomen, en hij zal toch een keer naar buiten moeten. Een paar ongelukjes in de nacht is nu niet erg, maar hij vindt het zelf vast ook fijner om buiten zijn behoefte te doen. 
Er komt een lieve betrokken ACE vrijwilliger met haar hondje om te kijken of we hem zo uit de tent kunnen lokken. Pablo reageert praktisch niet op het hondje, terwijl zij super lief en open naar hem is. Maar we komen er wel: op schoot, even kriebelen en masseren en we tillen hem naar buiten. Hij was super bang tijdens het wandelen en optillen (trappen op) om weer naar binnen te gaan was weer te veel: grommen en trekken. 
We ontdekken tijdens de komende wandelingen dat wanneer we hem eerst rustig onder zijn kin kriebelen, nek en rug masseren, we hem dan op kunnen pakken (nog steeds niet van harte, maar het gaat).
In die paar dagen tijd bij ons doet hij het fantastisch! Van een opgekruld en verstijfd, grommend hondje die zelfs vergeet z'n neus te gebruiken, naar een hondje die lekker geaaid en gekriebeld wil worden, 4 korte wandelingen per dag maakt waar hij elke keer zijn behoefte doet (hij is praktisch zindelijk!), en een beetje rond snuffelt. Af en toe gaat zijn staart een beetje omhoog. 

Het blijft een passieve/onderdanige stresskip, maar dat mag als je 2 jaar op straat geleefd hebt. En waarschijnlijk flink geslagen bent (vreemde mensen zijn eng, helemaal hun armen, ander honden zijn ook niet cool). Als hij wat meer vertrouwen heeft in ons en zijn omgeving gaan we samen op training. Hij vindt het vast leuk om meer te leren en zijn zelfvertrouwen wat op te krikken. 

We zijn heel blij met Pablo, en willen zo graag dat het goed met hem gaat. Wij hebben er vertrouwen in, met veel geduld, liefde en een beetje uit z'n comfort zone gaat het zeker lukken.

Ontzettend bedankt aan alle ACE vrijwilligers die Pablo hebben geholpen! Specifiek: Manon voor je mailcontact en medicatie, Nils voor het ophalen op Schiphol, advies en telefonisch contact en Magda (en Millie!) voor je adviezen en bezoek, dat geeft ons vertrouwen. 

Hartelijke groeten,

Jelle en Linda 

Op Schiphol

Lekker op de bank

Tijdens het uitlaten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten