Een berichtje over Buzz ofwel Joris.

De kleine man was in het begin zo vreselijk bang dat we hem voornamelijk maar gelaten hebben en het contact van hem hebben laten komen. Hij verstopte zich, durfde niet te eten in onze aanwezigheid en wilde niet aangeraakt worden.

Ik noem dat nog zijn Buzz tijd want inmiddels is hij als Joris zijnde precies tegenover gesteld. Het liefst zou hij de gehele dag knuffelen en bij je zitten. Hij weet dat hij niet geslagen wordt en alleen een verbale reactie krijgt waardoor het een kleine ondeugd is geworden.

Steelt eten van de vogels (klimt zelfs in de vogelkooi) , van de tafel, probeert een likje van je drinken te pikken, rent ervan door met mijn bh en hangt van kattenkwaad aan elkaar....maar op een grappige manier.
Echt de clown van dit huis en heerlijk te zien dat hij zich zo vrij en happy voelt!!!
Hij is hier echt op zijn plaats en onze dank voor jullie vertrouwen in ons als zijn gezin!!!

Een extra leuk weetje is dat Bocelli (nu Sam), de blind/dove hond die ook bij jullie vandaan komt, 

beste maatjes is met Joris.

Als ze gedesoriënteerd is dan haalt hij haar en corrigeert haar als ze iets niet mag. Is dat niet geweldig?
Samen slapen ze in een grote hondenren, lekker warm en veilig bij elkaar.
Ik heb mijn handen vol aan Sam maar Joris helpt geweldig goed mee...

Verder gaat alles qua vaccinaties en gezondheid prima en heb ik verder geen nare ervaringen.
Het is denk ik goed voor adoptanten om te weten dat een zwaar mishandelde hond zijn weg naar vertrouwen terug kan vinden op zijn eigen tempo.  Het liefst wil je dat bespoedigen en goed maken wat anderen hem hebben aangedaan maar zo een proces kan je niet dwingen en moet je geduld bij hebben.

Groetjes van Sam, Joris en Gina.