Maarja, wat doe je als er een hondje op je beeldscherm verschijnt waar je compleet voor valt, dat niet meer uit je hoofd gaat, want wat zag ik? Warrig, flossig haar, oortjes plat, een enorme onderbeet (veel mensen zullen hem daardoor niet 'mooi' gevonden hebben maar wij vonden het juist een 'unique selling point'), timide uitstraling (wat wil je, na 3 weken in een dodingsstation gezeten te hebben). Echt iets voor ons! En zo kwam Sergio in ons leven.
Eerlijk is eerlijk, we schrokken toen we Sergio van Schiphol haalden. Een compleet ongeleid projectiel, dat zat er in de reisbench! Ik heb nooit eerder een hond gezien met zoveel stress. Hij was onbereikbaar. Wat hij nodig had was RUST, en RUIMTE. De eerste nacht sliep hij tegen mij aan, acht uur lang!
Al na een paar dagen kregen we beter contact met Sergio, hij wilde vooral aardig gevonden worden en contact met ons hebben. Hij lag het liefst als een baby op onze arm, ontroerend om te zien hoe hij ons al vertrouwde. Met Nana, het poedelmixje ging het heel goed. Zij was meteen een soort moeder voor hem, eerlijk en vrolijk maar ook duidelijk, precies wat hij nodig had. Nana heeft een zwaar verleden maar was haar ellende al een beetje vergeten omdat ze vele maanden bij een hele lieve pleegmoeder had kunnen revalideren, een probleemloos hondje eigenlijk, ideaal voor Sergio. Hij werd al veel rustiger in huis waar we hem zo min mogelijk prikkels gaven.
Na twee weken gingen we met ons vieren op vakantie, in een campertje, fietsen en hondenkar mee. Best spannend, twee nieuwe hondjes, waarvan eentje reageert op álle prikkels... Het ging ontzettend goed, hij merkte dat wij zijn vaste basis waren, overal waar we heen gingen. Niet dat het probleemloos ging, Sergio is in iedere nieuwe situatie zo overprikkeld dat er geen contact mogelijk is, hij is dan onbereikbaar en 'opdrachten' zijn teveel. Wij moesten een manier vinden om hiermee om te gaan, ook om Sergio zoveel mogelijk houvast te bieden. We laten hem gewoon even met rust, zorgen ervoor dat hij niet in de problemen komt, bijv. met een korte riem of even op schoot nemen. Hij merkt dat het veilig is en ontspant geleidelijk. Het is vooral belangrijk dat wij heel rustig blijven.
Beide hondjes gaan ontzettend graag mee in onze camper, we slapen bij elkaar en zijn echt 24-7 bij ze, wat wil je als hond nog meer? Altijd de roedel bij je in de buurt! Geldt voor ons trouwens ook, wij zijn tenslotte ook deel van die roedel.
We zijn intussen alweer ruim een jaar later, Sergio doet het zo goed, wat een bijzonder hondje is het! Er zijn absoluut
dingen die niet helemaal 'kloppen' aan hem maar die vormen geen probleem. In huis is hij de rust zelve, geeft zich gemakkelijk helemaal over en laat zich, het liefst zo lang mogelijk, knuffelen. Hij is gek op eten! Dat is meteen handig om hem van alles te leren. Balletjes en kauwstaven zijn favouriet en hij wil altijd mee voor een wandeling. Sergio heeft eerder
duidelijke lichaamstaal icm een rustige benadering nodig dan woorden want, als je hem met woorden met teveel nadruk iets duidelijk wilt maken gaat hij op slot en is er verwarring. De laatste maanden heeft hij de commando's 'zit' en 'blijf' heel goed door en dat maakt hem veel rustiger. Vaak reageert hij al heel goed op handbewegingen die bij die commando's horen en dat vinden wij ontzettend knap van hem!!! (Trotse ouders) Rustig aan de riem lopen is nog een dingetje. Moeilijk als je zo snel overprikkelt raakt om te onthouden dat je 'naast' moet lopen. Maar dat gaat hij ook nog leren, weet ik zeker.
Sergio is een allemansvriend, wat wil hij graag aardig gevonden worden, laat zich zo graag aaien.
Met zijn scheve bekkie steelt hij ieders hart. We vinden die onderbeet erg goed bij hem passen en glimlachen er vaak om.
Sergio loopt los in het bos waar we elke dag komen, dat hadden we nooit gedacht! Omdat hij overal op reageert, (vallende blaadjes, eikels, regendruppels, vogels, de wind, kortom alles) waren we bang dat we hem meteen kwijt zouden raken! We merkten dat hij aan een lange lijn heel mooi naar ons toe kwam als we hem riepen en meteen wat lekkers gaven. Heel eng om hem de eerste keer los te laten lopen maar het ging goed! Het is zo fijn voor hem om de vrijheid te voelen van het loslopen. We zijn een paar weken geleden naar het strand geweest met de beide hondjes en dat was één groot feest, ook voor ons! Nana en Sergio renden achter elkaar aan en waren zó blij, wat een super duo!
Overbodig om nog te zeggen dat we ont-zet-tend blij zijn met Sergio.
In de eerste plaats gaat het om het redden van een hond maar ik durf te bekennen dat je het ook voor jezelf doet ...wat een rijkdom en plezier om mee te maken dat zo'n beschadigd hondje er met de nodige aandacht en veel geduld zo prachtig bovenop komt.
Hartelijke groeten van Michel, Ellen, Nana en Sergio
Geen opmerkingen:
Een reactie posten