Zondag 2 weken terug heb ik Muki (Ambu) in het holst van de nacht van Schiphol gehaald. Ze ging zich al meteen aan mij hechten als een baken waar ze houvast aan vond.
We hebben haar leren kennen als een echt straathondje die vecht voor haar bestaan, erg op eten gericht is, gaat zitten om te plassen en te poepen wanneer ze aandrang heeft (dus ook in huis en zelfs in de bench), blaft als ze bang is en bij mij op de eerste plaats wil komen. Onze andere Spaanse die we nu 2 jaar in huis hebben is een heel zachtaardig teefje die zomaar ondergesneeuwd kan raken door haar. We waken ervoor dat dat niet gebeurd en sinds we dat heel nadrukkelijk doen, wordt Muki rustiger. Doennja is ook moederlijk naar haar. Ze kunnen fijn spelen, liggen af en toe tegen elkaar, maar ook apart. Muki zoekt nu ook uit zichzelf de bench op.
Wandelen gaat best goed. Soms apart en soms samen. Ook wel wennen voor mij om 2 lijnen te hanteren. Nooit eerder 2 honden gehad. Gelukkig loopt Doennja meestal heel netjes aan de lijn, dat scheelt al één. Vanmorgen zaten ze voor het eerst samen op de achterbank en dat ging ook prima.
Muki is erg leergierig en slim. Voor wat lekkers wil ze zeker wat doen waardoor ze al op verzoek kan zitten, op de plaats blijven en even wachten en weet ze dat ze haar eten pas krijgt als ze rustig zit. Ze is echt een aanwinst die maatjes begint te worden met Doennja. En daar was het ons om begonnen.
In dit filmpje zie je ze samen stoeien en in deze zie ik moederlijke zorg van Doennja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten